Per toeval ben ik voor mijn doctoraat aan het werken in het ruimere kader van opwerking van radioactief afwel (hoewel heel onrechtstreeks, maar toch). Daarmee heb ik mij nogal moeten informeren over die zaken om aan een beurs te geraken.
Swat, mijn ideeën hierover:
Het valt mij keer op keer op hoe de tegenstanders van kernenergie (vooral uit het groene kamp uiteraard) stelselmatig een redenering hanteren als: "kernenergie is slecht, dus er moet niet meer in geïnvesteerd worden maar wel des te meer in groene energie". Hierbij vergeten ze echter dat als er niet geïnvesteerd wordt, er ook niet meer geïnnoveerd wordt en dus valt de ontwikkeling van betere kerncentrales (en alles wat errond hangt) stil. Je kan ook de productie van electriciteit uit -pakweg- aardgas niet meer vergelijken met de situatie in b.v. 1930... en hetzelfde kan je zeggen over zonnecellen.
OK, de huidige kerncentrales hebben problemen, of beter gezegd de huidige kerncyclus heeft problemen, dat is wel duidelijk:
1) je moet uw natuurlijk uranium verrijken, het gevolg is enorme installaties die een enorme hoeveelheid verarmd uranium produceren dat vele keren de vraag overtreft,
2) de huidige centrales zijn niet echt gemaakt om op plutonium te draaien, en de energiecyclus is er niet op aangepast
3) het afval dat geproduceerd wordt is vervelend: het vervalt véél te snel om ongevaarlijk te zijn, en véél te traag om snel handelbaar te worden. Dat wordt nog verergerd door het feit dat een hele hoop isotopen uit kernreacties momenteel onbruikbaar zijn voor energieproductie (er worden er wel een deel gebruikt in de geneeskunde en bepaalde apparatuur, b.v. Americium-241 in rookdetectors).
4) het "afval" dat uit een reactor komt, na een jaar of 10, is eigenlijk maar voor een paar procentjes opgebrand
De nieuwe centrales vangen die problemen allemaal op: de meeste centrales kunnen draaien op natuurlijk uranium, zei het dat er in bepaalde designs wat plutonium-239 aan toegevoegd moet worden. Er kan dus m.a.w. een volledige stap uit de kerncyclus geëlimineerd worden, namelijk het verrijken (dat wat nu in Iran gebeurt, o.a.!). Daarnaast kan men nog een paar "speciale" reactoren installeren die niks anders doen dan actiniden opbranden, of die speciaal plutonium maken om de ideale mix te krijgen. Het afval dat overblijft (=kernafval -actiniden -splijtingsisotopen voor geavanceerde toepassingen), kan nog eens in een speciaal daarvoor gemaakte cyclotron gedraaid worden om die te transformeren naar zeer snel vervallende isotopen. Concreet betekent dat op korte termijn een zeer hoge radioactiviteit, maar binnen een paar jaar is het meeste daarvan weg. Wat overblijft zijn brave stabiele elementen of met een enorme halfwaardetijd...
Mss heb je al eens iets opgevangen over de Frans-Duitse plannen. Wel, ik was toevallig op een congres in het Kernforschungszentrum in Karlsruhe waar dat plan voorgesteld werd. Concreet hebben ze het voorstel aan hun regeringen voorgelegd voor een plan dat gaat van pakweg 2012 tot 2090. Het komt hier op neer: op een paar decennia worden de 1e en 2e generatiecentrales afgebouwd, intussen bouwen ze meteen 4e generatiecentrales die op niks anders draaien dan afval dat tot nu toe geproduceerd werd. Hiermee kunnen ze tegen 2060-2080 het gros van het bestaande kernafval reduceren van een vrij indrukwekkende hoop hoogradioactief afval naar nagenoeg niks.
Ik vind het extreem vreemd dat dergelijke voorstellen 1) niet de nodige aandacht krijgen in de media die ze verdienen en 2) totaal niet opgemerkt worden door de groene jongens, die toch zouden moeten inzien dat het geen slechte zaak is om 100 jaar vooruit te denken als je daarmee het meeste bestaande afval mee kunt elimineren.
(Oja, die 2090 is het jaartal waar men verwacht om de eerste commerciële kernfusiereactor te kunnen opstarten).
|