Een verslag van de rechtbankjournalist Jan Heuvelmans. Hij werkt voor een aantal media (waaronder de VRT) maar is ook een medewerker van Politics.be.
Vrijspraak voor autokraak ondanks heterdaad
"Het niet-uitvoeren van zijn vorige straf lokte de nieuwe feiten uit"
CRbProces - 28/05/2009 - 466 = ANTWERPEN - De Antwerpse strafrechter Walter de Smedt heeft weer eens toegeslagen. Donderdag kreeg hij een oude bekende over de vloer: de Antwerpse Marokkaan Saïd L. (44) werd op 12 april door een voorbijrijdende patrouille op heterdaad betrapt toen hij door een stukgeslagen ruit uit een auto kroop en met bebloede armen aan de haal wilde gaan met de gps. "Maar ik ken u. Wanneer hebben wij elkaar nog gezien? Aha. Op 5 februari", moest de rechter vaststellen.
Inderdaad: nauwelijks twee maanden eerder was de ’veelpleger’ voor enkele gelijkaardige feiten door dezelfde rechter veroordeeld tot achttien maanden effectieve cel. "Hoeveel hebt u daarvan in de cel gezeten? Wablief? Geen enkele dag? Dan heeft het geen zin dat ik u opnieuw veroordeel".
De plicht van de rechtbank
Toch kwam het nog tot een proces: de burgerlijke partij vroeg een schadevergoeding voor de autoruit, de openbaar aanklager vroeg een ’voorbeeldige straf voor deze recidivist’ en de verdediging pleitte dat haar cliënt door een reeds stukgeslagen ruit was gekropen en dus alleen uit was op de gps. "Een milde straf als allerlaatste kans voor deze sukkelaar", zo werd gepleit.
Plots trok de rechter zich terug voor een beraad. Een kwartier en enkele sigaretten later kwam hij terug met een flink gemotiveerd ’voorbeeldig’ vonnis: "De rechtbank heeft de plicht om de maatschappij te beschermen tegen dergelijke veelplegers. In het zoeken naar een gepaste sanctie moet ze evenwel vaststellen dat de niet uitvoering van de vorige rechterlijke uitspraak het plegen van nieuwe feiten heeft mogelijk gemaakt".
Schofferen van het ’onwerkdadig beleid’
"Een dergelijke straffeloosheid kan niet anders dan de veelplegers aanzetten tot het voortzetten van hun criminele activiteiten. In die zin is een rechterlijke uitspraak zinloos en van geen enkele waarde en worden nieuwe feiten door de niet-uitvoering uitgelokt". Een verbouwereerde Saïd kreeg dus geen mild vonnis maar hoorde zich ’voorbeeldig’ vrijspreken zonder dat hij daar om gevraagd had.
Walter De Smedt laat geen gelegenheid voorbijgaan om in zijn commentaar ter zitting én in zijn vonnissen het beleid te schofferen dat het uitspreken van een straf zinloos maakt zo lang er geen enkele garantie is dat ze ook wordt uitgevoerd. In werkelijkheid klaagt hij dus de overbevolking of de ondercapaciteit van onze gevangenissen aan.
Saïd zal er niet om rouwen. Of toch? De man verscheen wél aangehouden voor de nieuwe feiten, die waarvoor hij dus werd vrijgesproken. En of de straf voor de oude ook zal uitgevoerd worden, daar kunnen rechtbank noch parket iets aan doen. Voor hetzelfde geld krijgt de man een papiertje mee waarop hij een elektronische enkelband kan aanvragen. Theoretisch heeft hij zelfs recht op een schadevergoeding voor de twee maanden dat hij ’onschuldig’ in de cel zat! ’Onwerkdadige hechtenis’ heet dat.
Jan Heuvelmans (PagiA)
Bron: Politics.be
http://www.politics.be/nieuws/4961/