Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom
Angst is niet zo'n belangrijk reden. Zoals ik reeds schreef, maar misschien niet helder genoeg was: mensen willen begrepen worden en het gevoel krijgen dat iemand om hen geeft. Therapie lijkt (is?) erg kil. Ze denken: ja, misschien kan die therapeut iets doen, maar daarna zit ik hier toch weer zonder vrienden, zonder een liefje, zonder een doel om naartoe te gaan.
Het is het gevoel dat een situatie uitzichtsloos is die ervoor zorgt dat men zich niet kan inbeelden hoe het weer is om zich beter te voelen. Vooral indien men misantropische inzichten begint te verkrijgen. Dan is er vaak geen weg terug.
Dit mag misschien geen reden zijn voor jou, maar er zijn gevallen waarbij het zo is. Je moet niet geloven dat het in veel gevallen zo is, maar ik durf te beweren dat dit zo is in de meerderheid van de gevallen.
|
Het kan zo zijn in enkele gevallen, het zal zelfs zo zijn. Maar niet altijd.
Uit ervaring kan ik zelfs zeggen dat het voor veel mensen helemaal niet genoeg is om te weten dat er iemand of meerderen zijn die om hem/haar geeft/geven.
Daarna zou een uitkomst van therapie idealiter kunnen zijn dat je weet hoe nieuwe vrienden, partners, ... te vinden en deze ook te kunnen behouden.
Mbt de uitzichtloosheid sla je wel de nagel op de kop: het is dit gevoel dat mensen (heel vaak onterecht) krijgen en dat hen tot wanhoop drijft. Zelfs al zijn er tientallen vrienden, ouders, familie, is er een partner die om hun geven/geeft met heel hun hebben, kunnen en houden en die hun met alle plezier willen bijstaan...
Misschien is het wel juister om te zeggen dat de mensen die om hun geven voor hun niet genoeg betekenen of in hun ogen niet genoeg (kunnen) doen om hun beter te laten voelen. Iemand hebben die om je geeft, valt ook niet samen met begrepen worden. En het zal dit laatste zijn wat denk ik eerder de doorslag geeft. Al kan dat misschien zelfs beter verwoord worden als 'niemand meer vinden die je de moeite waard vindt om voor door te gaan/te vechten'. Daarnaast kan je een geliefd persoon zijn voor heel de wereld, maar ondanks dat nog steeds het gevoel hebben dat je verworpen bent. De realiteit strookt niet altijd met de perceptie, maar de perceptie is wel doorslaggevend voor hoe je je voelt.