Aanvankelijk getuigden de reacties van de wat minder hoogaangeschreven partijleden van enige reflectie en tijd tot nadenken.
Met het ontslag van Somers was dat blijkbaar voldoende.
Iets later kwamen al de eerste voorzichtige alluderingen op het plaatsnemen in de coalitie van Verhofstadt "we zijn bereid om mee aan tafel te gaan." "we willen onze verantwoordelijkheid nemen" (...)
Het leek er al op dat Verhofstadt enkel zijn verkiezingsuitslag had bekeken, en niet die van Open VLD in het geheel.
Vandaag wordt er al duidelijkere en hardere taal gesproken:
Ze willen kost wat kost in de Vlaamse regering.
Of ze trekken de stekker uit de Federale regering!
Liberalen spelen alles of niets
Qua strategisch machtsspel kan dat tellen. We wisten al dat de kapitalisten/liberalen sluw waren, maar dit slaat toch wel alles...
Ofte de waarde die de hern van Open VLD hechten aan het woord van de kiezer.
K. Peeters rest nu niet veel keuze meer dan een klassieke tripartitie. Ofwel kan hij gezien worden als degene die het land lam legt. Ook NVA wordt hierdoor geblokkeerd.
Intussen verantwoorden ze rustig hun strategie aan de pers:
Gaat het om een egodeuk en de angst dat de kiezer hen zal vergeten?
Of liggen er op de VLaamse regeringstafel enkele dossiers waar Open VLD om bepaalde redenen zonodig wat in de pap te brokken moet hebben?
(Aan de andere kant van de taalgrens zal het Reynders wellicht ook niet lukken om een voet aan wal te krijgen.)
Maar als wij verliezen, sleuren we jullie mee in onze val, is toch wel één van de meest desastreuze technieken om een ruzie te beslechten.
Ik heb trouwens nooit begrepen waarom we afgelopen zondag ook niet opnieuw voor een federale regering mochten stemmen. Te meer omdat de kiezer duidelijk is over de afgelopen gebeurtenissen: Jo Vandeurzen, Yves Leterme en Inge Vervotte treffen geen schuld voor het voorbije toneel.