Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Crypticus
Het lijkt me eerder dat je Vlaamsgezinde partijen erg breed definieert (sommigen hier rekenen daar zelfs de LDD bij) en Belgischgezinde juist erg eng (eigenlijk vallen daar volgens jou alleen de unitaristische partijen onder). Op die manier kun je natuurlijk geen ernstige vergelijking maken.
Bovendien zegt het aandeel van "Vlaamsgezinde" partijen niet noodzakelijk iets over de ideeën daarover bij het electoraat: het VB bijvoorbeeld moet het toch vooral hebben van het migrantendiscours. Bij de CD&V zitten ze ook niet allemaal op één lijn. En meestal zijn de dingen niet zo zwart/wit: wie overtuigd is van het nut van een staatshervorming is daarom nog niet "Vlaamsgezind". Wat is dat trouwens, "Vlaamsgezind"? Wanneer ben je dat? Kan men tegelijk Vlaming zijn en toch Vlaanderen niet gezind?
Kijk, het is op het politieke niveau dat de fricties tussen Vlamingen en Franstaligen aan de oppervlakte komen. Het is dus in de eerste plaats een probleem van politici, en pas indirect van burgers. Vandaar dat je ook nauwelijks burgers op straat ziet komen voor een staatshervorming. Bij de meeste mensen overheerst het gevoel: los het in godsnaam op, maar zorg dat de winkel ondertussen deftig blijft draaien en dat wij er zo min mogelijk last van hebben. Dat gemis aan betrokkenheid bij de modale burger heeft juist de oprichting van al die metapolitieke verenigingen in de hand gewerkt.
|
Ik zou ook vertellen dat net de manier waarop alles (meta)politiek geregeld wordt, ervoor zorgt dat de burger minder snel gemobiliseerd wordt. Hij beseft immers hierdoor zijn minimale rol op de beslissingen die eigenlijk genomen worden.
In de periode dat de communautaire crisis hoogtij vierde, werden er door verschillende Vlaamse media enquêtes gevoerd. Daaruit bleek telkens dat er heel wat mensen pro splitsing waren... Nooit werd er echter gehoor gegeven en deze schreeuw van de burger stierf een stille dood.
(Het zijn vooral de Walen die een unitair België nog zien (zagen?) zitten.)