Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Burkide
Ok, deze Rothbard-en-co-leek is even benieuwd. Is er dan een specifiek, definieerbaar deel van het huidige grootkapitaal dat in de libertarische klassenanalyse niet gerekend moet worden tot de vijanden van de libertarische vrijheid?
(Mijn excuses als het al ergens anders in deze draad staat.)
|
Dat gedeelte dat grootgeworden is zonder gebruik te maken van
- intellectuele eigendom
- privileges
- regulering
- en nog van die zaken.
Misschien wat meer uitleg: het is een discussie binnen de klassiek-liberalen of bedrijven nu relatief groter of kleiner zijn dan bedrijven gemiddeld in een liberale samenleving zou zijn. Mijn overtuiging is dat ze relatief véél groter zijn dan ze zouden zijn in een vrije samenleving. Immers: hoe meer regulering, hoe meer je een fixed cost hebt, hoe groter je bedrijf moet worden om deze te dragen. Bedrijven zijn ook niet per se tegen regulering: als regulering het eenvoudiger maakt om het competitieproces te overleven (door het moeilijker maken van concurrenten) is dat zelfs in haar voordeel. (In't voordeel van de consument natuurlijk wel, maar ach: de markt is per hypothese nooit in't voordeel van de consument, niet waar?)
Dan heb je natuurlijk nog belastingen, die quasi altijd via de onderneming geind worden; waardoor dezelfde mechanismen spelen.
Dan heb je nog alle directe rent-seeking: protectionisme van buitenlandse concurrenten. (De staalindustrie heeft een voordeel om buitenlands staal buiten te houden, de autoindustrie een nadeel.)
Dan heb je nog de intellectuele eigendom: copyrights en patenten hebben niets te maken met een markt, maar met overheidsgegarandeerde privileges.
Dan heb je nog het typische 'geef ons subsidies, want wij zijn een groot bedrijf dat veel werkgelegenheid biedt'.
Dan heb je nog 'start een oorlog: wij bouwen wel wapens voor je' gekoppeld aan 'en geef ons de concessies om daar als monopolie even dat land herop te bouwen'.
EN dan nog de moeder van alle privileges: limited liability.
Ik hou me zelf niet zo bezig met deze tak van vrijheid, i.e. het concreet uitzoeken waar elk bedrijf de fout is ingegaan en diens meer. Het blootleggen van de principes van de marginale vergroting van bedrijven, is voor mij voldoende. Elk bedrijf afgaan en kijken hoe die groot zijn geworden en of het wel of niet ok is, is niet mijn ding. 'k durf wel gerust wedden dat er geen enkel bedrijf in de top 100 staat, dat vermogen zal kunnen houden in een vrije samenleving.
De kans dat er groot kapitaal effectief op een compleet gerechtvaardigde manier is vergaard, is dubieus. Waarom denk je dat Cato en Mises en de grote denktanks hun fondsen hoofdzakelijk krijgen van de middenstand?