Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door straddle
Zij die oordelen over de VS moeten de dingen ginder van dichtbij opsnuiven en voor langere tijd, niet als toerist, maar met een zeker minimum aan integratie. Om een lang verhaal kort te maken: jij haalt de dingen weer volledig uit hun verband en je isoleert een element om vervolgens te veralgemenen. Ik kan je evenveel voorbeelden geven van zwarten, latino's, arabieren, aziaten die wél slaagden en gewoon meedraaien in het economisch systeem en in de maatschappij. Maar die "allochtone" mensen zijn zodanig geintegreerd dat het niet meer opvalt in de smeltkroes dat ze infeite "buitenlanders" zijn. Op de werkvloer "krioelde" het letterlijk van verschillende culturen. Ik heb zelfs geweten dat palestijnen en joden in vrede naast elkaar stonden en de intifada samen op de TV volgden.... Ik kan je verzekeren dat als je ginder op je werk 1 verkeerde opmerking (zelfs insinuaties) maakt over iemands ras of geloof, je zonder pardon de laan wordt uitgestuurd, dat wil ik hier nog eens zien... De omgang tussen al die rassen en geloofsgroepen op de werkvloer is ongelooflijk goed, in al mijn ervaringen die ik ginds heb opgedaan. Voor officiele documenten krijg je in NYC nu al naast het engels op hetzelfde document een versie in het spaans voorgeschoteld. Powell en Rice zijn andere voorbeelden die me onmiddellijk te binnen springen om aan te tonen dat het racisme sterk verminderd is en dat echte werkwilligen, wél kansen krijgen, ongeacht ras of culturele afkomst.
|
Kan ik alleen maar bevestigen, Straddle... Als er één plaats is waar je ergens een beeld kan vormen van multicultureel samenleven, dan is het wel in de USA. Het beeld van de permanente gewelddadige spanningen tussen bevolkingsgroepen op basis van etnie wordt vaak ingegeven door films en televisiereeksen (vaak uit de eighties...).
Dat neemt echter niet weg dat er wel essentiële verschillen bestaan tussen de cultuur in de VS en Europa. Nooit vergeten dat de gemiddelde (blanke) Amerikaan zich nog altijd verbonden voelt met de pioniers van weleer en zich maar al te goed bewust is dat ie weinig historische claims heeft op het land dat ie bewoont. Tradities zoals thanksgiving doen daar nog heel sterk aan denken. Misschien heeft ook die ingesteldheid wel z'n rol gespeeld in het multiculturele proces.
Ik zou daar heel graag jouw visie eens op leren kennen. Dit is een aspect van de Amerikaanse cultuur dat ik destijds jammergenoeg veel te weinig heb bestudeerd. |
Hoewel ik zelf nog steeds in een analyseproces daaromtrent zit, zal ik proberen van daar eens uitgebreid op te antwoorden ten gepasten tijde, want ik denk dat dit 3-4 blz in beslag zal nemen. Ik ben trouwens even benieuwd om jou visie te lezen, gezien jij toch ook in de angelsakische wereld hebt vertoefd. Ik heb zo'n 2-3 verschillende theoriën waarom de Vs cultuur zo anders is als de onze. Meestal komen ze allen neer op de unieke grondwet van de VS, hoe ze tot stand is gekomen, de stappen en denkprocessen waarop de "founding fathers" zich gebaseerd hebben.
Dat waren geen ezels die gasten, zij hebben eigenlijk de zwakheden van europa geanalyseerd om vervolgens die zwakheden uit hun constitutie te weren. Om dit te staven moet ik in detail gaan, en dat zal even tijd kosten, maar je houdt dit van me tegoed.
Wat mijn eigen ervaringen betreft: ik zal toegeven dat ik de laatste jaren hoofdzakelijk in NYC heb vertoefd. En NYC is niet representatief voor de ganse VSA. Maar in NYC heb ik mijn beste jaren gekend: hoe makkelijk het was hechte banden te smeden met mensen van allerlei afkom, cultuur en godsdienst. Hoe makkelijk het is met wildvreemden een dieper gesprek aan te gaan. Hoe onbelangrijk status wel is, want amerikanen zijn echt géén snobs of misnoegde aristocraten. Hoe er een sfeer heerst van vrijheid, van leven en laten leven. Hoeveel cultuur er wel aanwezig is in die stad, hoeveel musea, libraries, interessegroeperingen, theater, interessante wijken om je door te waden en in interesante coffeeshops te belanden. En dan zie je hier de werkelijke onverdraagzaamheid, zelfs van zovele politiek correcten, de afgunst en nijd in het maatschappelijk en economisch leven... enfin te lang om hier over door te bomen...