Gecondoleerd met jullie persoonlijk verdriet Kay en Duvelke, het moet verschrikkelijk zijn om een naaste, een geliefd familielid te verliezen, hopelijk kunnen jullie je ooit over dat immense verdriet heen zetten en zullen jullie het verlies van zijn 'persoonlijke' aanwezigheid in jullie leven vroeg of laat een plaatsje kunnen geven. Het moet een kwelling, marteling zijn om hem niet meer elke dag om je heen te hebben, hem niet meer horen praten, niet meer zien lachen, hem niet meer kunnen knuffelen en een keer vastpakken. Het lijkt me een regelrechte nachtmerrie om nu verder te moeten leven zonder je geliefde (vriend/broer/kind/vader/neef/oom etc...) naast je te weten!
Veel sterkte want ik weet uit ervaring dat jullie het nodig zullen hebben, het leven wordt ineens zo leeg en zinloos zonder die ene die er steeds was, die je liefhad en die jou ook terug liefhad, die je nooit in de steek liet en waar je op kon bouwen, kortom het verlies van iemand zo close kom je nooit overheen.
