Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Raf
Iedereen die iemand door zelfdoding verloren heeft, zal daar zo over denken, veronderstel ik. Had ik iets kunnen zeggen of doen om die persoon op andere gedachten te brengen? Had ik een verschil kunnen maken? Gelukkig zal dat in een aantal gevallen ook zo zijn, maar spijtig genoeg zal het in veel te veel gevallen gaan om iemand die elk gevoel voor perspectief en elke voeling met de realiteit compleet verloren heeft. Ik beschouw mezelf helemaal niet als een type om uit eigen beweging uit het leven te stappen, zelfs niet als iemand met neiging tot depressiviteit, maar ik zou niet durven zeggen wat ik zou doen onder invloed van totale wanhoop... Je zal me dan ook niet betrappen op oordelen als "moedig", dan wel "egoïstisch" met betrekking tot zelfdoding. Ik vind het alleen maar triest. Door en door triest dat iemand zo diep zit dat hij of zij niet meer kan zien dat het leven nog zoveel mooie dingen te bieden heeft...
|
Dat punt vind ik toch interessant om over uit te wijden. Heeft iemand die zelfmoord pleegt elke voeling met de realiteit verloren? Volgens mij niet. U gelukkig of ongelukkig voelen valt niet objectief te meten en er zijn ook geen objectieve criteria voor. Hier maken velen de fout om 'het leven' te zien als een positieve toestand en 'de dood' als een negatieve. Want "omdat Yasmin zelfmoord heeft gepleegd, dus 'de dood' verkoos boven 'het leven', wilt het zeggen dat ze de voeling met de realiteit heeft verloren" maw moest ze wel voeling hebben met de realiteit had ze gekozen om te blijven leven.
Nu volgens mij is de betekenis van 'het leven' iets dat ieder voor zichzelf invult. Voor sommigen is het een hemel, voor anderen een hel en voor de meesten iets er tussenin. En wie gaat er zeggen wie dat er gelijk heeft? Ze hebben allemaal gelijk aangezien de houding tov 'het leven' perceptie is.
Heeft iemand die taart vies vind ongelijk? Het is niet omdat de meesten het lekker vinden dat het daarom ook lekker IS. Het is niet omdat de meeste mensen 'het leven' als positief zien dat het daarom ook positief IS. Yasmin had blijkbaar een negatieve visie op 'het leven' dus wie zijn wij om haar te verplichten ermee door te doen? We dwingen iemand die geen taart lust toch ook niet om taart te eten?
In ieder geval ben ik blij voor Yasmin dat ze nu niet meer ongelukkig is, een garantie die enkel de dood kan geven, das net het mooie en unieke aan de dood, het is eeuwig. NIEMAND kon Yasmin geluk garanderen, de dood kan haar wel geen ongeluk meer garanderen. De mensen die zeggen van "had ze maar met mij erover gepraat en tralala" vind ik dan ook pretentieus. Alsof zij op hun eentje de visie van Yasmin op haar leven zouden kunnen doen herzien. Er is maar 1 iemand die kan oordelen over Yasmin haar leven en dat is Yasmin zelf (de vuistregel van ieder therapeut is dan ook "de client is de expert"). Net zoals zij alleen weet hoe een stuk taart smaakt (voor haar dan). Men maakt altijd maar de fout door uit te gaan van eigen denkpatronen en die toe te passen op een ander: "ik vind taart o zo lekker en ik kan niet begrijpen dat iemand anders dat vies vindt" mondt dan uit in "diegenen die taart niet lekker vinden zitten fout of er is iets mis met hun smaakpapillen".
De analogie naar mensen die het niet zien zitten is dan "die mens wilt zelfmoord plegen dus die zit met een psychologisch probleem". Ik betwijfel of het wel een psychologisch probleem is om te beginnen. Bij velen kan dat idd. liggen aan een klinische oorzaak zoals een storing in het aanmaken van neurotransmitters zoals dopamine (die voor een goed gevoel zorgen) en kan dan ook verholpen worden met medicatie. Maar het is naief om uit te gaan van depressie als een ziekte die perfect geneesbaar is mits een goede behandeling. Enkel indien Yasmin labiel was geweest had ze GEEN zelfmoord gepleegd aangezien ze wordt beschreven als een 'sterke vrouw' denk ik dan ook dat ze deze beslissing op een rationele en weloverwogen manier genomen heeft en dat deze dan gerespecteerd moet worden. Impulsieve zelfmoorden kunnen idd. verholpen worden dmv gesprekken en dergelijke maar als dit een weloverwogen keuze is, wat volgens mij in Yasmin haar geval wel degelijk zo was, is daar niks tegen te beginnen. Tenzij ze dan 'beïnvloedbaar' was maar dat zijn 'sterke vrouwen' doorgaans niet.