[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door Bob

Alsof de regering(en) geen "wijzen" heeft, die de materie bekijken. Ne rechter kan in dit geval wel een niet bindend advies uitbrengen, maar de beslissing is aan de verkozenen des volks. Laat het dan nog zijn dat de regeringen, bij internationale conflicten, niet eenzijdig willen beslissen, maar in groep.

Net zoals het bestaan van regering en parlement in ons land de rechterlijke macht niet overbodig maakt, maakt het bestaan van de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad een Internationaal Strafhof niet overbodig. Hoewel de uiteindelijke beslissing om eventueel sancties op te leggen, een land binnen te vallen of een wetgeving uit te vaardigen uiteraard bij de Veiligheidsraad (en Algemene Vergadering) blijft liggen, maakt dat zo'n strafhof niet overbodig. Het bestaan van zo'n hof zorgt er immers voor dat eventuele misdrijven door uitvoerende en wetgevende macht (of door AV en Veiligheidsraad) niet ongestraft zullen blijven. Nu al blijkt dat de regering Bush van specifieke maatregelen (vraag me aub niet meer dewelke het juist was) heeft afgezien, omdat de 'geschiedenis niet licht zou oordelen'. Als zo'n strafhof een nut heeft, dan ligt het in het preventieve karakter ervan.

Trouwens, overschat hier het gerecht niet. Dat kan niets doen dan rechtspreken volgens de wetten gestemd door de regering. Wil de regering dat de rechter in een bepaalde richting recht spreekt, dan wijzigt men desnoods de wetten wel.

Inderdaad, maar dan moet men als regering (of als AV) de wetten wel eerst wijzigen. Het wijzigen van sommige wetten (genre: ieder burger is gelijk voor de wet) ligt erg gevoelig en zal niet zelden op fel verzet stoten bij bvb de AV of het parlement.

Wat dat verhaaltje van politiek benoemde rechters betreft: daar stap ik niet in mee. Hoewel er veel te zeggen valt over de manier waarop zaken aanhangig worden gemaakt in Den Haag, geloof ik niet dat de uitkomst van die zaken beïnvloedt wordt door de politieke aanstelling van die rechters. Half de wereld staat immers op de vingers van die rechters te kijken.

Het probleem zal wel zijn, dat rechters, wat men er ook van moge zeggen, een politieke richting vertegenwoordigen. Komt daarbij dat men eigenlijk geen internationaal recht heeft, doch dat elk land, zowat zijn eigen wetten heeft. Maar het feit dat men ze berecht voor uitzonderingsrechtbanken of zelfs militaire rechtbanken, wil niet zeggen dat de rechterlijke macht buiten spel is gezet.

Het onderscheid dat de regeringen Bush en Obama maakten tussen terreurverdachten en krijgsgevangenen kan niet anders dan gezien worden als het buiten spel zetten van de rechterlijke macht. Verdachten werden geëxecuteerd zonder proces, op geheime vluchten gezet, gefolterd en/of uitgeleverd aan landen om hen te folteren, aangehouden en opgesloten zonder aanklacht of voldoende mogelijkheden tot verdediging... In verschillende van die gevallen bleek zelfs het parlement en (een deel van) de regering niet op de hoogte. Binnen een normaal juridisch kader is zoiets compleet onmogelijk.

Op internationaal vlak kan je die parallel doortrekken. De War on Terror verschilt met zowat elke 'normale' oorlog in het feit dat hij geen concrete tegenstander viseert en een onduidelijke aanleiding en doelstelling heeft. Acht jaar na 9/11 weten we bvb nog steeds niet met zekerheid wat er juist gebeurd is, wie wat gedaan heeft en waarvan de hoofdrolspelers op de hoogte waren. Je kan dan gerust zeggen dat we in een eindeloze oorlog tegen een niet-gedefinieerde vijand beland zijn om god weet welke reden. Combineer die kennis met het gegeven dat de regeringen Bush en Obama door hun anti-terreurwetgeving bijzonder veel macht naar zich toetrokken (zie boven), en je krijgt een wetteloos kader (tav de binnenlandse rechterlijke macht) waarin die regeringen (of toch een deel ervan) met zowat alles tegen zowat iedereen konden wegkomen, en dat voor onbepaalde duur. Het niet erkennen van het Internationaal Strafhof (culminerend in de zgn Invasion Act), en het verwerpen van voordien aanvaarde internationale principes, zorgde ervoor dat deze regeringen ook tegenover de internationale rechterlijke macht onschendbaar zijn.