Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen
Chalmers Johnson schrijft
Nochthans komen er nog steeds nieuwe basisen bij en dat niet alleen in Centraal Azië. Weinig bekend is bv. dat de Obama administratie overlaatst een verdrag tekende met Colombia om daar maar liefst 5 militaire basisen te bouwen. Het aantal staat nu op 865 basisen verpreid over de wereld.
'Beginnen' de militaire basisen een bedreiging te vormen voor de republiek en de toekomst van de verenigde Staten?
Johnson:
|
De basissen zijn zeer zeker een bedreiging voor datgene waarvoor de VS beweert te staan. Toch ben ik het niet zonder meer eens met de auteur, die in de afschaffing ervan alle heil lijkt te zien.
Als je die basissen afschaft, dan zal je ook aan de modale Amerikaan (en Europeaan) moeten gaan uitleggen waarom o.m. de grondstofprijzen (inclusief olie) spectaculair de hoogte ingaan. Er gaan er nogal wat zijn die daar geen idee van hebben en ook niet willen hebben, wat bijna zeker geweldige politieke (en economisch-maatschappelijke) kosten gaat hebben. De kans lijkt me groot dat een deel van de Amerikaanse (en niet-Amerikaanse) bevolking openlijk grondstoffenoorlogen begint te bepleiten, met alle gevolgen van dien. In zo'n scenario, dat bvb geen rekening houdt met de budgettaire beperkingen van de VS, ben je terug van af natuurlijk.
Om de transformatie van een militaristische autoritaire staat naar een democratische staat met eerlijke handelsmotieven te maken ga je immers ook ingrijpende mentale en economische veranderingen moeten realiseren. Die gaan erg verregaande gevolgen hebben voor het dagelijkse leven van de Amerikaanse burger. (Het afstappen van de olieverslaving, het afstappen van hun asociale economische beleid, het laten varen van hun militarisme en hun zelf toegedichte rol van internationale politie-agent, ...) Je gaat die burgers dan ook minstens moeten overtuigen van de noodzaak van een koerswijziging. Ik vrees dat die veranderingen - mede dankzij de prioriteiten van onze huidige media, politici en bedrijfsleven - nog niet voor morgen zijn.
mvg,
Andy