Ik ben daar niet voor te vinden, en wel om de volgende redenen:
Zoals de term het aanduidt is het een aanvulling op je inkomen wanneer je onder een bepaald minimum zit. Op zich lijkt dat wel leuk maar heeft de perverse bijwerking dat het een trap is zoals de huidige werkloosheidsval. Waarom een extra inspanning doen als je toch niet boven dat minimum uitgeraakt en netto het zelfde overhoud of zelfs minder wegens gemaakte transportkosten en dergelijke? Dergelijke systemen smoren kleinschalige creativiteit, die nog binnen de mogelijkheid van mensen ligt, in de kiem.
Veel beter is invoering vh onvoorwaardelijke basisinkomen met tegelijkertijd daaraan gekoppeld: afschaffing van belastingen op welvaartcreatie ( arbeid en bedrijfswinsten).
De financiering vh basisinkomen gebeurt trouwens niet door "gevers" maar bestaat uit de uitkering van dividenten op de natuurlijke rijkdomen waarvan iedere burgen een gelijk aandeel bezit. Dat is geen gift van de een aan de ander maar gewoon ieders natuurrecht.
|