[roger verhiest]

Het is weer eens een jaar vol verjaardagen :
20 jaar geleden werd de DDR opgedoekt.. reeds uitgegeven de verdwijning van Tsjecho-Slovakije, Joegoslavië, De Sovjet Unie. wat verder van ons bed de mislukking van de scessie van Biafra, de geconfedereerde staten van Amerika..

Nog uit te voeren : De onafhankelijkheid van Catalonië, Baskenland, Wales, Schotland, de aanhechting van Ulster aan Ierland, de onafhankelijkheid van Quebec, Abchazië, Zuid-Ossetië en Knokke-Le Zoute (ten einde de bescherming
van de zilvermeeuw op te heffen en de frigoboxtoeristen te kunnen weren).

De algemene teneur van die gedane zaken en kwesties die nog "te doen" zijn is dat het alleszins mogelijk is.

Het is wellicht nuttig eens na te gaan of er in al die gevallen paralellen te trekken zijn met de vlaams/belgische situatie & of de uiteindelijke uitkomst
van de "krisissen" ttz. al dan niet invoeren van nieuwe staatsgrenzen
het fundamentele probleem hebben opgelost & er al dan niet geen nieuwe problemen om het hoekje kwamen kijken ie.. heeft "de oplossing" gewerkt ?

Doorgaans ontstaat een "nieuwe staat" na een verovering door een grotere,
een éénzijdige onafhankelijkheidsverklarting, een onderhandelde nieuwe grens met de "rest-staat" of de "andere nieuwe staat"...

Een andere vraag is : moet de "nieuwe staat" noodzakelijkerwijze gedragen worden door een meerderheid van de bevolking ? Is een referendum noodzakelijk, of is een gewone meerderheid van de vertegenwoordigers in parlementen voldoende (een 2/3 meerderheid ?).

Ook interessant om weten is of het ontstaan van nieuwe staten al dan niet een soort "etnische zuivering" voor gevolg hebben (al dan niet "met zachte hand") ?

Veel vragen en om eerlijk te zijn : ik heb weinig antwoorden : ik heb een genetische afkeer van staatsgrenzen en grote mensenmassa's (die ik, steevast associeer met een gebeuren in een Sportpalast waar men opgewonden met opgeheven hand Ja ! staat te schreeuwen op de vraag "Wollt Ihr den Totalen Krieg ?")