In de Belgische wetten van voor 1981 was vrije meningsuiting gegarandeerd. Er zijn in België gedurende 150 jaar geen racistische uitspattingen geweest. De Joden bijvoorbeeld waren volgens de grondwet volkomen ontvoogd, zoals dit ook sinds de Verlichting gebruikelijk was geworden.
En uiteraard was er een beperking van laster en eerroof, wat helemaal normaal is in een beschaafde maatschappij. Hij of zij, die zich getroffen voelde moest wel met bewijzen (bijvoorbeeld getuigen...) komen. De bewijslast lag bij de aanklager ten einde misbruik te voorkomen van het toch dure rechtspreken en te vermijden in onooglijke ruzies meegesleept te worden.Woorden waren vrij, maar daden uiteraard niet. 'Slaande ruzie' werd dus wel degelijk vervolgd.
Bovendien konden 'persmisdrijven' net als zware criminaliteit enkel voor assisenhof met volksjury beslecht worden. Dit was een beveiliging tegen de vervolging door overheidsbeïnvloede of -aangestelde rechters en andere bestuursorganen. Dergelijke en andere beveiligingen werden in alle totalitaire landen (bvb. Sowjet-Unie, Nazi-Duitsland, Noord-Korea...) afgeschaft en bleven enkel bestaan in echte democratiën.
Waarom kan men aan het VB en elke andere partij of burger niet grondwettelijk dezelfde vrijheid van meningsuiting toestaan, welke men zelfs in volle 'Koude Oorlog' gunde aan de Communistische Partij België, die er open en bloot voor uitkwam, dat o.a. alle eigendom diefstal was en dus afgenomen ging worden, praktisch dezelfde wetten gingen gelden als in het arbeidersparadijs USSR, dus ook met bijbehorende goelag. Het volk was en is mondig genoeg om dergelijke ondemocratische ontsporingen electoraal af te straffen, hetgeen toen ook over verloop van tijd gebeurde.
Zonder vrijheid van meningsuiting geen democratie! Men wordt nu moreel verplicht om bij de komende verkiezingen voor een bepaalde partij te stemmen, waarvoor men anders niet zou kiezen.
|