[Hallebarde]

De Belgische Unitaristen : een marginaal fenomeen.


Mijn goed hart en enig medelijden dwingen mij ertoe van eventjes specifieke aandacht te geven aan de twee �* drie unitaristen die op dit forum, weliswaar onder diverse schuilnamen, hun visie en frustraties trachten te ventileren, vermits ze nergens anders ook maar één vinger in de pap te brokken hebben, en in de media geen enkele aandacht krijgen, zelfs niet in een locaal reclameblad.

Laten we die jongens dus even hun moment de gloire geven, en dit zelfs onder de vorm van een speciaal aan hen gewijde thread. Niet dat hier veel volk zal op afkomen, maar het zal henzelf toelaten van eens goed alcoholvrij en gratis uit de bol te gaan en ongeremd van jetje te geven. Zolang dat alles binnen de toegelaten limieten van het forumreglement blijft, kan het.

Zij hebben hier trouwens reeds uitgebreid om onze aandacht gehengeld middels onder andere de vraag of het federalisme in België heeft afgedaan. Niet omdat zij van ons het voor de hand liggend antwoord op die vraag verwachten, maar veeleer om zelf van de gelegenheid gebruik te kunnen maken om hun visie desbetreffend te verkondigen in meerdere versies en exemplaren, en ons aldus te doen geloven dat ze met velen zijn, zegge met meer dan een man of twee.

Overigens en meer algemeen trachten zij ons graag wijs te maken dat zij voorwaar een ganse unitaristische volksbeweging vertegenwoordigen.

De realiteit is dat de politieke partijen die in België zowat het tegendeel voorstaan van wat de unitaristen verkondigen, een groot electoraal gewicht in de schaal werpen, wijl de unitaristenclubjes die onder het mom van een waarachtige politieke partij aan verkiezingen deelnemen, op verre na niet de verkiezingsdrempel halen. Van een volksbeweging gesproken….

Bovendien is het duidelijk dat van zodra die unitaristenclubjes er in slagen van een man of vier bijeen te krijgen, deze onder elkaar vlammend ruzie maken om vervolgens uiteen te vallen in zo mogelijk nog kleinere groepjes. Tja, ze kunnen niet alle vier tegelijk voorzitter cq. schatbewaarder cq. verantwoordelijke van de koelkast met alcoholische inhoud zijn, dus dat is voor hen al voldoende reden om hun edel streven te doen omslaan in gloeiende haat ten aanzien van elkander.

Waarbij zij zich niet eens afvragen hoe geloofwaardig ze zo kunnen zijn, al was het slechts om die reden alleen : hoe kun je immers van lieden die zich weliswaar “unitarist” noemen, maar er zelfs niet in slagen van vier man samen te houden, verwachten dat ze ooit een bij voorbaat verscheurde staat unitair kunnen maken en bijeenhouden ?

Maar goed, deze overwegingen zijn te rationeel opdat ze bij dergelijke marginalen op enig begrip zouden kunnen rekenen.

Evenmin als ze kunnen begrijpen waarom zij nergens enige aandacht krijgen, zelfs niet bij de Staatsveiligheid. De reden daarvoor ligt nochtans voor de hand : zij betekenen niets en vertegenwoordigen niemand ; derhalve vormen zij op geen enkele wijze een gevaar voor het bestaande systeem.

In feite zijn zij slechts hoogstens een gevaar voor zichzelf. Het is immers niet geheel ondenkbaar dat bij één van hen de stoppen zo mogelijk nog méér doorslaan, en hij er in slaagt van zich niet enkel figuurlijk, maar tevens letterlijk op te blazen onder het roepen van de strijdkreet “Albert is groot, Paola is groot, Philippe is groot….”, etc…(bref, tot alle goden zijn vernoemd), aldus overigens in één beweging het unitaristisch heir quasi halverend.
Hoewel, als dergelijke zichzelf voor de zaak opofferende vermeende held zijn strijdkreet in de drie officiële talen moet scanderen, zoals het een Belgisch unitarist past, zit hij al lang achter slot en grendel eer hij er toe kan komen van aan het lontkoordje van zijn uiteraard tricolore gordel te trekken.

Maar je kunt nooit weten dat zij een voorbeeld zouden nemen aan een vroeger groupuscule, evenzeer bestaand uit drie man en een paardenkop, die zich evenzeer de vertegenwoordigers van een denkbeeldige volksbeweging waanden, en meenden een staatssysteem omver te kunnen werpen door een paar stoompotten in de lucht te doen vliegen.
En daarop gedurende een ruim deel van hun verdere leven mochten gaan genieten van de ietwat indringende gunsten van meer uit de kluiten gewassen gedetineerden.

Maar goed, dat alles gezegd zijnd en wijl het nog kan, laten we nu dus even grootmoedig de plaats ruimen voor bedoelde jongens, met mijn concrete stelling :

“Gezien de uiterst povere verkiezingsresultaten van de unitaristische partijen, is het Belgisch unitarisme niets méér dan een marginaal en onbetekenend fenomeen.”