[Stratcat]

Geen enkele politicus van de 'democratische' partijen heeft de voorbije dagen de antiracismewet zelf in vraag gesteld.
Yves Desmet roert de kwestie wel aan in de Morgen van dit weekend. Nadat hij het verschil tussen de Belgische (Europese) benadering en de Amerikaanse heeft geschetst ("in de Verenigde Staten trekt men de grens waar het woord zich naar de daad vertaalt"), en als mening te kennen heeft gegeven dat ook 'onverdachte democraten' de antiracismewet onjuist kunnen vinden, schrijft hij:

Het parlement, nog steeds de enige uitdrukking van de soevereine volkswil, heeft beslist dat in de rangorde van waarden die deze samenleving hanteert, het bestrijden van racistisch ideeëngoed primeert boven de vrijheid van meningsuiting. Of dat nu juist is of niet doet er niet eens zoveel toe. (mijn cursivering) Een democratische meerderheid heeft geoordeeld dat de rangorde der waarden in deze maatschappij nu eenmaal in deze volgorde moet liggen. En dus ligt ze zo, tot de wet verandert.

Juridisch heeft Desmet hier gelijk. Hij leidt er uit af dat je de rechter zijn arrest niet kunt verwijten, iets waar ik het eveneens volledig mee eens ben.
Toch meen ik dat Desmet hier als opiniemaker een kans laat liggen. Het komt op mij over dat hij wegloopt van de kwestie die hij zelf aankaart. Eerder deze week verklaarde hij in Terzake zelf voorstander te zijn van de Amerikaanse benadering van het recht op vrije meningsuiting, maar nu stelt hij enkel…

Wanneer het Blok één punt heeft, dan is het enkel dit: kan het dat in een democratische samenleving de bestrijding van racisme primeert boven de vrije meningsuiting?

….zonder zich over zijn eigen standpunt uit te spreken.

Mij dunkt dat de vraag of de racismewet nu juist is of niet er nét wel toe doet. Tot de wet verandert, zegt Desmet, maar als er geen maatschappelijk debat bestaat, kan de wet niet veranderen, of zal hij op ondemocratische wijze veranderd worden. De goedkeuring van de racismewet, de negationismewet en de antidiscriminatiewet zelf zijn trouwens ook nauwelijks onderwerp van discussie geweest, of herinnert iemand van jullie zich dat anders?

De wetgeving op de opiniedelicten (antiracismewet, negationismewet, antidiscriminatiewet) is een fuik: verstrengen gaat zonder veel commotie, maar op versoepelen, om nog maar te zwijgen van afschaffen, rust een loodzwaar moreel taboe. Stel dat een politicus zou voorstellen om de negationismewet weer af te schaffen, wat zou de reactie zijn? Zelfs het Vlaams Blok doet dat niet, bij mijn weten hebben ze zelfs de negationismewet mee goedgekeurd, moreel en met financiële dreigingen klemgezet door de andere partijen. Ik heb de indruk dat ook Desmet in die fuik gevangen zit.

Een laatste bedenking: het strikte legalisme van Yves Desmet nu is vreemd in vergelijking met zijn commentaren op het spaghetti-arrest en met zijn aanpak van de X-dossiers.
Desmet aanvaardt de soevereineit van de ene (onderzoeks)rechter al gemakkelijker dan van de andere, heb ik de indruk. Typerend is dan ook, in zijn artikel van gisteren, de sneer naar de rechters die zich eerder onbevoegd verklaarden in de Blok-zaak

(…) de rechters in Gent hebben gewoon hun verdomde plicht gedaan, iets waarvoor vorige collega’s in deze zaak blijkbaar niet de moed konden opbrengen

Nochtans hebben die rechters net zo goed hun verdomde plicht gedaan: een beslissing genomen op grond van hun soevereine interpretatie van de toepasselijke wetgeving. Dat die beslissing nadien door het Hof van Cassatie werd vernietigd, verandert daar niets aan.