Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Amon_Re
Oe oei, 'k zal me maar snel schuldig voelen voor iets dat gebeurd is voor mijnen tijd!
/sarcasme
|
[Demonisering van den Jood]
[Demonisering van den Moslim]
Schat, de geschiedkundige zal altijd eerst naar de geschiedenis kijken om het heden te verklaren en ik stel vast dat jij, afgaande op je opinies in dit draad, niet ver bent afgegleden van je nazi achtige, moordzuchtige, handenafhakkende voorouders. Dezelde dingen die jij uitkraamt over de moslims, zijn dezelfde dingen die je ouders, grootouders e.d ook zeiden over de Belgische Joden waarvan maar 50% terugkeerde na de oorlog.
Citaat:
Collaboratie in België tijdens WOII
Geplaatst op Donderdag 30 augustus 2001
collaboratie (v. Fr. collaboration = samenwerking), begrip dat in het Nederlands de ongunstige betekenis heeft gekregen van samenwerking met een vijandelijke bezetter en in het bijzonder met de Duitse bezettende macht gedurende de Tweede Wereldoorlog van 1940-1945.
In België heerste aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog een pre-collaboratiesfeer. Het diskrediet van het parlement en van het de politiek-financiële schandalen was kenmerkend voor de publieke opinie. In een aantal groepen (o.m. het rexisme en het Verdinaso) en in sommige Belgisch-nationalistische kringen werd er sympathie voor autoritaire regimes m.n. Duitsland en Italië verwekt.
Een deel van de katholieke partij was deels aan het fascisme ontleend en in het Vlaams-nationalisme (Vlaamsch Nationaal Verbond) waren antidemocratische en Duitsgezinde tendensen aanwezig.
Wanneer in september ‘39 WO II begint, komt in België een regering van Nationale Unie tot stand. Het leger wordt gemobiliseerd en koning Leopold III neemt het opperbevel op zich. Het Belgische leger, gesteund door Franse en Engelse troepen, levert zware defensieve gevechten, maar wordt steeds verder naar het westen teruggedreven. Tegenover deze onhoudbare situatie trekt Leopold III de enige mogelijke conclusie: op 28 mei ’40 tekent hij de capitulatie (begin collaboratie).
|
http://scholieren.samenvattingen.com.../show/1441204/
Citaat:
België in en na de Tweede Wereldoorlog
Evenals in Nederland, kende België allerlei vormen van collaboratie. Op 10 mei 1940 was een wet van kracht geworden die bepaalde dat de secretarissen-generaal het landsbestuur moesten overnemen, als de hogere gezagsdragers waren weggevallen. Omdat de Belgische regering naar Londen was gevlucht deed deze situatie zich inderdaad voor. Deze overname van leiding kan echter niet als collaboratie sensu strictu worden aangemerkt, gezien de Belgische wet deze situatie voorzag. Daarnaast vond economische collaboratie plaats, zowel door het bedrijfsleven als door vrijwilligers die in Duitsland gingen werken. De meerderheid van de bevolking hield zich eerder afzijdig, een passiviteit of pacifisme die ook de houding van koning Leopold III kenmerkte. Actieve steun voor het fascisme was er van de vóór de oorlog al bestaande Franstalige partij Rex van Léon Degrelle, en het Vlaams Nationaal Verbond (VNV) onder leiding van Staf de Clercq.
In 1941 smolten deze twee laatste bewegingen samen. Daarnaast was er nog de radicaal nationaal-socialistische en Groot-Germaanse DeVlag (Duits-Vlaamse Arbeidsgemeenschap), geleid door Jef van de Wiele. Ook bij sommige socialisten, zoals voorzitter Hendrik de Man, was er bereidheid tot samenwerking met de Duitsers. Vlaamse en Waalse vrijwilligers traden toe tot diverse paramilitaire organisaties, en ook tot het Vlaams Legioen en het Légion Wallonie, onderdelen van de Waffen-SS. Zij streden aan het Oostfront tegen de Sovjet-Unie. Toen België in het najaar van 1944 werd bevrijd, vluchtten enige duizenden collaborateurs naar Duitsland waar enkelen een regering in ballingschap formeerden. Leden van het Vlaams Legioen werden tijdens het Ardennenoffensief ingezet tegen de geallieerden.
Na de oorlog werden door de Belgische justitie meer dan 40.000 veroordelingen uitgesproken, waarvan 242 doodsvonissen. Circa 7700 personen werden berecht wegens hun lidmaatschap van de Waffen-SS. De bekendste terdoodveroordeelden die ook werkelijk geëxecuteerd werden, waren Leo Vindevogel, August Borms en Irma Laplasse.
|
http://nl.wikipedia.org/wiki/Collaboratie
Citaat:
Geschiedenis van de Joden in België
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
De Joden hebben een lange geschiedenis in België. Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog waren er zo'n 100.000 Joden in het land, maar na de oorlog en de Holocaust was dat nog de helft daarvan.
|
http://nl.wikipedia.org/wiki/Geschie...in_Belgi%C3%AB