Een lezersbrief uit DS. De moeite om te lezen:
[size=6]
Blok arrest en splitsing B-H-V: het Belgisch rechtsgevoel werkt slechts in 1 richting[/size]
De lectuur van het Blok-arrest, en van de wetten (nationaal en internationaal) waar naar verwezen wordt in dit arrest, is vooral interessant als men de tekst van het arrest niet alleen op het VB toepast, maar ook op elke andere Belgische politieke partij, en in het algemeen op heersende Belgische politieke toestanden. Het is daarbij niet eens nodig onmiddelijk te denken aan het FDF, bijvoorbeeld. De manier waarop 'paars' de Vlaamse belangen aanpakt is minstens even boeiend als studiemateriaal.
Neem nu het 'Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten opgemaakt te New-York op 19 december 1966 en goedgekeurd bij wet van 15 mei 1983, hierna te noemen het BUPO' , waaarnaar o.m. verwezen wordt in het Blok-arrest ( voor volledige tekst zie:
www.antiracisme.be).
Artikel 2, punt 1 luidt (letterlijk citaat):
"Iedere Staat die partij is bij dit Verdrag verbindt zich de in dit Verdrag erkende rechten te eerbiedigen en deze aan een ieder die binnen zijn grondgebied verblijft en aan zijn rechtsmacht is onderworpen te verzekeren, zonder onderscheid van welke aard ook, zoals ras, huidskleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere overtuiging, nationale of maatschappelijke afkomst, welstand, geboorte of enige andere omstandigheid."
Het Blok-arrest heeft, door de aard van de behandelde klacht, uiteraard vooral aandacht voor het onderscheid in ras of huidskleur, waar deze wet naar verwijst.
Artkel 5, punt 1 zegt (letterlijk citaat):
"Geen bepaling van dit Verdrag mag zodanig worden uitgelegd als zou zij voor een Staat, een groep of een persoon het recht inhouden enige activiteit te ontplooien of enige daad te verrichten, die ten doel heeft de rechten en vrijheden welke in dit Verdrag zijn erkend, te vernietigen of deze rechten en vrijheden meer te beperken dan bij dit Verdrag is voorzien."
En wat nu met het probleem B-H-V?
Het probleem BHV gaat het om de toepassing van een grondwettelijk recht van gelijke behandeling, nagestreefd sedert tientallen jaren door de benadeelde Vlaamse bevolking. De noodzaak van de splitsing is bevestigd door het arbitragehof.
Er is een TAAL-grens, er zijn taal-wetten, taal-gebieden, en de kieswetten houden hier vanzelfspreken rekening mee.
Wat gebeurt er in de praktijk?
1. een taal-partij als het FDF ontplooit een activiteit om de realisatie van een gelijke behandeling te beletten, met alle beschikbare middelen. Dit is pertinent in strijd met hoger geciteerd Art 5 . Dit FDF werkt politiek samen met ene Hr Michel, bekend mensenrechten-activist. Horen we iets van hem? Heeft hij het BUPO al gelezen? Mag men met het FDF nog samenwerken?
2. het anders zo actieve 'Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding' is eveneens geslagen met (politieke ?) blindheid.
3. een ex-Ministerpresident van Vlaanderen, Dewael, temporiseert, want "de prijs die de Frans-TALIGEN zullen eisen zal veel te hoog zijn". Een Vlaming begrijpt dat echter als volgt: "wij Paarsen hebben al onze tijd moeten steken in het Blok-arrest, val ons nu niet lastig met uw Vlaamse rechten".
4. burgemeesters van de BHV-streek die actie voeren voor de splitsing worden meteen door het gerecht onder handen genomen. Hier is nu wel tijd voor, ja, men laat er alle andere werk voor vallen! Gelijke behandeling??
Wat denkt de Vlaamse kiezer bij dit alles?
1. De Vlaming en wat dat betreft, elke Belg, weet zeer goed dat het onderscheid Vlamingen versus Franstaligen het belangrijkste politiek probleem is waarmee de staat Belgie te kampen heeft sedert zijn ontstaan. Rechten voor Vlamingen evenwaardig aan de rechten voor Franstaligen werden slechts met de grootste moeite en met de meest hardnekkige politieke strijd bekomen. Het ontzeggen van rechten aan de Vlaamssprekende bevolking is voor Franstaligen (en zij die hen terwille zijn) zo gewoon en zo vanzelfsprekend, en altijd geweest in de Belgische geschiedenis, dat het een extra-recht is gaan lijken voor deze groep. De argumentatie van het Blok-arrest leert echter dat dit vermeende extra-recht van de Franstaligen feitlijk een uiting is van racisme, van discriminatie. Dit Franstalig discrimineren, dit Franstalig racisme is dat wat elke Vlaming de huidige regering moet blijven voorhouden als niet langer te dulden.
2. De Vlaamse kiezer is er zo langzaam aan van overtuigd dat, zoals altijd, de 'traditionele partijen' slechts bedacht zijn op het afzwakken van de Vlaamse invloed in het bestuur van het land. Dat bvb. die zelfde 'traditionelen' slechts aan de macht zijn mits de goedkeuring van Di Rupo, het FDF en andere 'weldenkende Belgen', en zich dus 'dankbaar' moeten tonen.
3. De Vlaming denkt ook dat, wanneer de overheid het uitgebreid heeft over mensenrechten, dat dan die rechten in alle richtingen en voor iedereen gelijk moeten toegepast worden, niet enkel voor een vooraf uitgekozen bevolkingsgroep.
Als de overheid hoogstaande wetten citeert, die men uiterst belangrijk vindt voor het goede functioneren van de gemeenschap, dan moet deze overheid er voor zorgen deze wetten snel en volledig voor iedereen toe te passen, anders ontstaan er vermoedens van partijdigheid, ja van onmacht, of erger nog van onwil. Uiteindelijk gaat de Vlaamse kiezer denken dat de (paarse) overheid wetten en rechten slechts toepast voor zover hen dat goed uitkomt of een of ander voordeel kan bezorgen.
5. Last but not least: het Blok-arrest kan op ELKE partij toegepast worden. Als GELIJK WELKE partij of groep onderscheid maakt tussen Vlamingen en Franstaligen, ja dan maakt deze partij zich volgens alle geciteerde wetten en het geciteerde arrest schuldig aan racisme. En wij, Vlamingen, bedanken voor een racistisch bestuur.
Besluit voor 13 juni e.k.:
als tegen deze datum de splitsing van BHV, zonder het betalen van enige 'prijs' aan wie dan ook, geen feit is, dan mag niemand er zich over verwonderen dat het kiesgedrag van Vlamingen hierdoor ingrijpend zal 'beinvloed' worden.
Guido Steenhoudt