[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Queensburry

Als er één zaak is die ik na vele jaren zoeken redelijk zeker weet, is dat er niets zinnigs over religie kan gezegd worden. Ik ben geëvolueerd van de jongen met een Katholieke opvoeding naar een rabiate atheïst, om uiteindelijk een Hegeliaanse synthese te vinden in een zacht agnosticisme.
Ik geloof niet in een God, maar een bewijs dat God bestaat heb ik nog niet gezien. En een bewijs dat Hij niet bestaat kan gewoon niet geleverd worden.
God verwijst naar zingeving, naar het 'waarom' van de dingen. Dat is niet iets waar we een antwoord op kunnen formuleren omdat we geconditioneerd zijn om enkel het 'Hoe' na te gaan. Het Westerse denken is causaal, en niet spiritueel. Jezus wordt als een historische figuur ontleed en de Bijbels wordt door een wetenschappelijke exegese uit elkaar gerukt. Totaal zinloos, en het teleurstellende resultaat ligt op voorhand vast.
Er zijn geen woorden om 'God' te duiden. Misschien daarom dat de oude Joden de naam van Jahweh niet mochten uitspreken? Ik heb al enkele keren, samen met Gerard Bodifée die een persoonlijke vriend is, een traditioneel Russch-Orthodoxe kerkdienst in Chevetogne meegemaakt. Tijdens die viering, waar ik geen woord van begreep, kwam het mysterie van de schepping veel beter tot uiting dan in een klassieke misviering. Woorden zijn zinloos[/. Een godsbesef moet je ondergaan. Godsdienst dient om er aan deel te nemen, niet om het op afstand te analyseren.
De vraag of God bestaat is bijgevolg ook zinloos, want zonder oorzaak. Godsdienst heeft zin in zoverre je er zin aan geeft. Als agnosticus erken ik dat het een gestructureerde, traditionele manier is om structuur en zin aan het bestaan te geven.

Of zoals de Hindoes zeggen: 'God is een aardbeving'.

Ge kunt er alleen over praten als ge het (m) ervaren hebt.