[Erwinvds]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Het zijn allemaal ideeën die hier ooit eens de revue gepasseerd zijn, hoor...

Er zijn een aantal facetten:

1. Sommige mensen zullen, om allerhande redenen, geen uitweg meer zien uit hun misère, al dan niet terecht. Uiteraard is er niets mis mee om deze mensen te helpen, maar het is een illusie dat dat altijd zal lukken. Soms brengt tijd raad, soms niet. Zelfmoord is dan een berekende gok. Het hoeft dus niet per se om uitzichtloos lichamelijk lijden te gaan; voor de betrokkene kan uitzichtloos psychisch lijden, wat moeilijk "onafhankelijk" kan worden vastgesteld, evengoed het motief zijn.

2. Uiteraard zijn er andere manieren om voor de dood te kiezen, maar deze zijn ofwel zeer pijnlijk, ofwel inefficiënt, soms bloederig, vaak risicovol, niet zelden traumatisch voor wie er ongewild getuige van is (al dan niet vanuit de cockpit van een trein) of het slachtoffer vindt (een aangespoeld lijk is geen pretje om te ontdekken). Er moet dus de mogelijkheid geboden worden te kiezen voor een zachte dood. De aanwezigheid van twee onbetrokken artsen moet garanderen dat de zelfdoding vredig en pijnloos verloopt. Bovendien mag het vaarwelpilletje (of een drankje, bijvoorbeeld op basis van Nembutal) niet aangekocht worden om anderen te vergiftigen. Het moet dus onder begeleiding aangekocht en geconsumeerd worden.

3. Om al te impulsief gedrag te vermijden moet het pilletje één jaar op voorhand worden besteld. De aanvrager wordt verzocht zijn/haar bestelling maandelijks te bevestigen. In dat ene jaar kan de betrokkene nog eventueel het geld verbrassen waarover hij/zij beschikt, kwestie van er nog een draaglijk jaar van te maken. Of hij/zij kan zich bedenken natuurlijk. Op dat ene jaar zal het dan ook niet meer aankomen.

4. Aangezien jongeren zich doorgaans onvoldoende bewust zijn van mogelijke uitwegen uit hun crisis, stel ik voor de minimumleeftijd te bepalen op 21 jaar, behoudens uitzonderlijke gevallen, zoals mensen met een zwaar misvormd uiterlijk, waarvan iedereen weet, maar ook veel mensen uit politieke correctheid ontkennen, dat zulke mensen een weinig benijdenswaardig leven wacht.

Dit is zowat in grote lijnen de essentie van het voorstel. Een meer gedetailleerde uitwerking kan in de loop van de discussie tot stand komen.

Voor.
Dit is iets wat mij reeds langer bezig houdt. Jaren terug heb ik die discussie gevoerd met mijn vader. Voor hem was dit gewoon laf en egoïstisch. Egoïstisch? Misschien wel. Laf? Ga eens op een spoor of op de rand van een dak staan. Zet eens een pistool onder je kin. Enz, enz.

Voor mij echter was, en is dit nog steeds, de hoogste vorm van vrijheid. Echt zelf mogen beslissen wat ik doe met mijn leven, zelfs het beëindigen indien ik dat wens.
Persoonlijk zou ik wel de leeftijd hoger leggen. Net omdat, zoals terecht opgemerkt, jongeren zich idd doorgaans onvoldoende bewust zijn van mogelijke uitwegen uit hun crisis. Laten we zeggen 30 jaar. En natuurlijk met de bedenk tijd.

Het doet mij denken aan een film die de vorige eeuw gezien heb. Ik weet bij god de naam niet meer maar het ging over een man die, door een ongeluk denk ik, grotendeels verlamd geraakte van de nek neer zonder kans op herstel.
Hij vroeg geholpen te worden, wat natuurlijk niet kon. God en zo, je weet wel.
Na veel vijven en zessen kreeg hij het van het gerecht gedaan dat zijn vader, die hem bijstond, een machine mocht bouwen die het verlossend gif in zijn aders zou pompen. Al wat hij moest doen was met de hand die hij nog kon bewegen een knop indrukken. Maanden later leefde hij nog. Zijn vader vroeg hem, je wou zo wanhopig, waarom heb je het nog niet gebruikt. Hij lachte en zei enkel, omdat ik nu zelf mag en kan kiezen.

Ik denk als de mensen echt deze vrijheid zouden krijgen, veel ervan met het ampulekke naar huis zouden gaan en er jaren later nog eens zouden naar kijken en blij zijn met hun leven.
Degenen die verkiezen het toch te gebruiken, dat recht hebben ze.
Dus ja, ik ben voor.