Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door carf
Arafat heeft het recht om zich met geweld te verzetten tegen de bezetter. (Hiermee bedoel ik NIET terrorisme met burgerdoelwitten!)
Arafat heeft niet voldoende middelen om zich succesvol te verzetten, want Israël wordt gesteund door de VS.
Indien Arafat het Islam-terrorisme met alle middelen zou bestrijden, zou hij nog minder middelen hebben Palestina te bevrijden, en zou Israël blijven oprukken.
|
Daar komt dan nog eens bij dat, zelfs indien Arafat dit terrorisme met alle middelen zou bestrijden, hij lang niet de middelen heeft die Israel had toen het de gebieden volledig bezet had. Toen zijn ook zij er niet in geslaagd om het terrorisme uit te roeien. Hun eis aan Arafat is dan ook belachelijk, hij KAN dat gewoon niet.
Citaat:
|
De Palestijnse bevolking zou dan de illusie krijgen dat de terroristen de enigen zijn die effectief iets doen voor hun bevrijding. Dat brengt Arafat in een dusdanig wankele positie (enerzijds Israëlische druk, anderzijds wankele geloofwaardigheid bij de bevolking) dat er wel eens een echte terrorist, met steun van de bevolking, aan de macht komt.
|
Groot gelijk. De situatie is trouwens al enigzins in die richting gedraaid. Hamaz zit ongelofelijk goed verankerd in het dagelijkse leven in de Palestijnse gebieden : zij hebben zeer goede scholen in vergelijking met die van de PA, zij hebben ook meer geld om te zorgen voor de families van "martelaren". Arafat is bankroet, dankzij de Israelische acties.
Citaat:
In dit opzicht is het zeer begrijpelijk dat Arafat geen prioriteit geeft aan het terrorisme (dat een product is van Israël!). Het feit dat hij geen prioriteit geeft aan het terrorisme is geen instemming met het terrorisme.
We vergeten in heel die zaak dat de schuld alleen en ik bedoel ALLEEN ligt bij het Israëlische bestuur.
|
Hier ga ik al iets minder accoord : Hamaz en Jihad vechten tenslotte voor de bevrijding van gans "historisch Palestina", wat dus wil zeggen dat ze buiten de Palestijnse gebieden ook heel Israel onder hun controle willen zien. Dat gaat echter nooit gebeuren. Momenteel zitten we met Sharon aan de ene kant, die elke gelegenheid te baat neemt om zijn oorlogje tegen de Palestijnen (en dan vnl. Arafat) te kunnen vechten, en Hamaz; Jihad en andere terrozakken aan de andere kant die Sharon meer dan gelegenheid genoeg geven om zijn acties te verantwoorden bij de Israelische bevolking. De schuld ligt echter niet alleen bij Sharon, maar ook bij Hamaz en Jihad, die elk vredesgesprek tot nu toe hebben geblokkeerd met hun belachelijk wrede zelfmoordaanslagen.
Met de rest van je bijdrage ga ik volledig accoord : de Palestijnse bevolking moet de rechten krijgen die ze nodig hebben, de educatie om een objectiever beeld te kunnen vormen, en de mogelijkheid tot een normaal leven. De grootste oorlogsmaker is honger en armoede, dat heeft de geschiedenis al dikwijls genoeg bewezen. En de Palestijnen voegen daar weer een bewijsstukje aan toe dat kan tellen...
met vriendelijke groeten