Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen
Dat Leopold II de Belgen, tegen hun wil, een kolonie opdrong, is algemeen bekend. Zijn oorlogsplannen zijn minder bekend. Reeds als kroonprins probeerde hij België in een frisse oorlog te storten. Het voor de hand liggende slachtoffer was Nederland. In 1854 stuurde de jonge Leopold zijn medewerker Adrien Goffinet, die hij later tot baron benoemde, naar Nederland om de kracht van het Nederlandse leger te peilen. Tegelijkertijd onderhandelde de kroonprins met Jérôme Bonaparte, de oom van de Franse keizer Napoleon III, over een gezamenlijke strategie tegen Nederland en Groot-Brittannië.
Leopold hoopte Amsterdam te kunnen innemen via een verrassingsaanval, waardoor hij Nederland wilde verplichten om de provincies Zeeland, Noord-Brabant en Limburg, alsook Indonesië en de hele Nederlandse vloot aan België af te staan. "Als dat lukt," zo schreef Leopold naar Parijs, "dan zullen de Franse en de Belgische vloot samen even groot zijn als de Britse en dan beheersen wij de wereldzeeën." De Fransen bleken echter niet happig op een conflict met de Britten. Bijgevolg moest Leopold zijn plannen begraven.
|
Wat de oorlogsplannen betreft van Leopold II tegenover Nederland, ook hier moet men weer nuanceren. In feite was ons Zeeuws-Vlaanderen en Limburg afgepikt door Nederland. Leopold wilde die gebieden terug. Hij was volledig op de hoogte van legersterkte van de Hollanders door spionnen die hem de totale getalsterkte van de Nederlandse defensie hadden doorgespeeld. Zo kwam hij te weten dat de Nederlanders een minder sterk leger hadden, maar dat de Nederlandse forten zeer goed werden onderhouden. Leopold II wilde met een snelle aanval op Amsterdam (een soort blitzkrieg avant la lettre)deze stad innemen , de koning gevangen nemen of verjagen. Leopold II hoopte op de bijval in de katholieke gebieden die zich dan geheel of gedeeltelijk zouden losscheuren van Nederland. Maar de gebieden die zouden willen blijven zou men toestaan bij Nederland te blijven. Leopold heeft van deze aanval afgezien omdat Napoléon III negatief stond tegenover zulke aanval, maar ook omdat zijn adviseur(s) hem erop wezen dat de calvinistische Hollanders meer dan waarschijnlijk feller weerstand zouden bieden dan Leopold II dacht.