Dit is mijn moeder. Toen ze "excentriek" begon te worden is ze met een list van mijn vader geïntroduceerd aan een psychiater die haar als schizofreen bestempelde. Ze heeft die diagnose echter nooit aanvaard, en heeft zich nooit later verzorgen.
Toen ik elf was, was de situatie thuis onhoudbaar geworden voor mijn vader. Natuurlijk vonden de autoriteiten het logisch dat de kinderen in afwachting van een juridische uitspraak bij hun schizofrene moeder bleven, die tegen dan zo gevangen zat in haar waanbeelden, dat ze nauwelijks een ei kon koken zonder weeral de keuken in de fik te steken. Met mijn vader uit het beeld, en mijn oudere zus meestal bij het gezin van haar vriendin, kwam er een reactie van het dorp. Mensen riepen mijn moeder, die er toen volop uit zag als een “baglady”, na als ze naar de winkel ging. De bakker gaf alleen maar hard brood en ranzige gebakjes mee. Kinderen van alle uiteinden van het dorp, maar ook degene die een paar huizen verder woonden, verschenen aan de deur met stenen en aardekloten. Ik zat hen achterna en vandaliseerde s'nachts hun huizen. Op een dag liep mijn zus de trap af met mijn kleine broer op haar arm, en trof een man in ons huis aan. Ze heeft hem weggeschreeuwd. Dezelfde man stond later in het donker naar mij te gluren door het living raam. Ik heb hem op mijn blote voeten achternagezeten met het ons decoratieve WWII geweer, en heb daarna heel de week de wacht gehouden met een keukenmes en schoenen aan mijn voeten. Spijtig genoeg hebben we hem niet meer gezien. Junks hadden het ook gehoord, en braken regelmatig in. S'nachts ging de telefoon, en als je opnam werd er metteen neergelegd. Dit gebeurde minstens één maal per week. Waarschijnlijk om te kijken of er nog iemand wakker was, dus bleef ik elke nacht op, en sliep tijdens de lesuren (Eerste Middelbaar). Het dorp had zelf geen politie korps, en die van het andere dorp dat ons dorp moest voorzien van politie diensten waren na een tijd niet meer geïntereseerd.
Omdat mijn moeder zo excentriek was, gooide ze nooit iets weg. Zo vond ik regelmatig haar gebruikte maandverbanden opgerolt in een handdoek. Als het toilet verstopt was omdat ze dingen probeerde door te spoelen die men normaal niet doorspoeld, dan loste ze het op door het gevoeg telkens met papier te bedekken, tot een toren van uitwerpselen en papier tot aan de WC bril kwam. Daarna werd de toren naar de tuin verplaatst, om plaats te maken voor een nieuwe. De geur in het keuken-wc deel van het huis was intens genoeg om mensen braakneigingen te geven.
Het heeft ons gezin financieel/sociaal/persoonlijk verwoest. Je kunt al raden waar je uw theepot mag steken.