Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Herman Desmedt ©HD
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Leo
De omschakeling is ook een technisch probleem. Met de magneetstrook geld afhalen kon pas nadat de Europese Centrrale Bank opgericht was: die moet ervoor zorgen dat de elektronische verrichting ook hard gemaakt wordt (in allerlei mogelijke vormen van "harde munten" tot heuse goudtransfers) tussen de de banken in de verschillende landen onderling.
Het geld op de chipknip staat niet meer op je bankrekening: als het op de chipknip staat is de tegenwaarde van je bank naar Proton gegaan bij ons of naar een andere financiële instelling in andere landen. Wie geld van je chipknip afhaalt, krijgt dat geld door Proton op zijn eigen bankrekening overgeschreven. Om de chipknip over de grenzen heen werkbaar te krijgen moet er een overkoepelende financiële instelling zijn die dat elektronisch geldverkeer hard maakt. Een soort Eurochipmaatschappij dus. Het zou eventueel ook door de Europese Centrale Bank kunnen gebeuren. Dat maakt niet uit. Alleen: zo een financiële instelling is er nog niet.
|
Het gros van de interbankaire en internationale transacties gebeurd electronisch via het SWIFT netwerk, en dat al sinds vele jaren. Dat van die geldkoeriers dat is, indien toepasbaar, enkel voor de eindsaldi.
Het enige technische probleem is het kunnen lezen van de chip. Als er ergens een lokale bank dat soort transacties kan verwerken dan kan die vis SWIFT de vereffening regelen. Toen ik nog bij SWIFT werkte koste één electronische transactie met een andere bank ongeveer 4 frank en kon men op zo één electronische transactie tientallen deeltransacties groeperen.
Conclusie: Internationaal is er niet echt een technisch probleem. Het probleem is eerder politiek. Als Europa bijvoorbeeld zou beslissen om dit door te voeren dan is dat binnen de kortste keren in heel Europa ook beschikbaar. |
Dat klopt, het werkt wereldwijd, is omslachtig, vraagt tijd en is nog altijd kostelijk: er moet een wisselrisiko meegenomen worden in de uitbating van het systeem. Kredietkaarten zijn ook een (duur) middel. Ook daar worden trouwens alleen eindsaldi verwerkt, net zoals multinationals dat intern doen tussen hun filialen (Ik heb dat ooit nog om de drie maanden gedaan).
Hier spreken we echter over gewone betalingen binnen een regio met één enkele munt. Daar betekent SWIFT gebruiken zoiets als met een kanon op een vlieg schieten.
Binnen de eurozone, met een eigen centrale bank (de ECB) zijn die ongekoördineerde chipknipbeheerders gewoon een anakronisme. De politieke basis is er, maar de politiek moet telkens opnieuw de individuele banken onder druk zetten om de regels volgens de geest uit te voeren. Het enige dat daarvoor nodig is, is de bereidheid van de chipknipbeheerders om hun procedures op elkaar af te stemmen en een koördinerend orgaan toe te laten of in het leven te roepen, maakt verder niet uit. Ik vrees dat dat inderdaad alleen maar zal gebeuren nadat de Europese wetgevers daar druk op zetten. In zover is jouw kritiek terecht.