Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk
Als dokter (en hulpverlener in het algemeen) heb je je ook nog een beetje te houden aan een aantal basale ethische principes.
Bij dergelijke kwetsbare mensen weet iedere normale en eerlijke dokter wat hem te doen staat: geruststellend advies via de telefoon geven. Een wekelijkse vaste afspraak kan wél, sommigen hebben hier nood aan, ook al mankeren ze niks. Maar wat hij deed doe je niét. Zelfs niet als je zou langs gaan zonder kosten te rekenen: je maakt je patiënten afhankelijk, je streeft net naar het omgekeerde.
Maar in dit geval is de mutualiteit hier ook zwaar in de fout gegaan: ze moesten dit gezien hebben en tijdig ingegrepen hebben. Dat hebben ze duidelijk niet gedaan. Tenzij die vrouw haar visites niet binnenbracht, dan kunnen ze het niet weten natuurlijk, maar ze zal die wel binnengebracht hebben want anders zat ze al veel eerder aan de grond.
|
Mijn schoonmoeder moet maar 1 euro opleggen en de rest gaat via de mutualiteit.
Ze heeft er misschien geen 5000 thuis bezoeken op diezelfde tijd opzitten, maar aan de helft zal ze toch wel zitten.
En hoe controleer je dat als patient?
De dokter(s) kan makkelijk tientallen of honderden "valse briefjes er tussen steken? Tenslotte verliezen ze maar 1 euro hé?
Wat me doet vermoeden dat de mutualiteiten ook geld makkelijk zat geld kunnen achterover drukken trouwens.
Geen controle.
Op goed vertrouwen?