Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door 4x
De leraar merkte naar aanleiding van het geroezemoes in de klas vervolgens iets op van "dat het bij een professionele beroepshouding hoort om de cliënt in alle situaties te helpen. Dit is niet voor de seks maar puur uit hulp, dus hoor je dat als professional ook gewoon te doen. Als je dit niet wilt of aankunt, zul je dus een ander beroep moeten gaan zoeken.
Mijn vraag: wat vinden jullie hier van? Vinden jullie dat je het hulpverleners verplicht kunt stellen om een gehandicapte te helpen met seks?
|
Wat een belachelijke onzin. Die leraar gaat voorbij aan heel wat principes, blijkbaar uit een soort archaisch 'roepingsmodel' van de hulpverlener.
Opvoeder of verzorger zijn is een beroep. Geen beroep als een ander, maar nog steeds een beroep. Iets persoonlijks, intiems en ingrijpend als seks kan niet zomaar bij de functieomschrijving van de opvoeder gezet worden. Elke (goede) hulpverlener weet dat zijn persoonlijke grenzen meteen ook de grenzen van de relatie moeten afbakenen. Anders ben je gewoon geen stabiele figuur en schiet je tekort als hulpverlener (pun not intended).
Komt daar nog bij dat de relatie met de cliënt/patiënt onvermijdelijk wijzigt als het contact met een hulpverlener gekoppeld wordt aan seks. Die wijziging is zeker niet altijd ten goede. Sterker, je kunt ervoor ijveren dat de positie van de hulpverlener het best duidelijk losstaat van het seksuele. Ook al omdat de cliënt/patiënt daar recht op heeft. Of kan/mag seks voor gehandicapten niet meer zijn dan het libido kalmeren?
Het idee 'seks is een behoefte van de cliënt en dus moet je daar als hulpverlener aan tegemoetkomen' is van zo'n geflipte eenzijdigheid dat het griezelig wordt. Moet een hulpverlener een seksuele pater Damiaan zijn? Natuurlijk niet, dit is de 21ste eeuw!
Uiteraard alle lof voor zogenaamde sekswerkers, zij het als gespecialiseerde prostituees of als hulpverleners die er
echt voor kiezen om seksualiteit en intimiteit aan te bieden. Een opvoeder of verzorger hoeft hier niet voor te kiezen om een goede hulpverlener te zijn, soms integendeel.