Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest
Het sexisme is een on derdeel van het probleem dat we bespreken, het hoort er gewoon bij. Het probleem is dat er behalve de carrière nog een gezinsleven en een privéleven is (vroeger toen ner nog wat meer proletariaat was werkte die ca. 16 uur per dag en waren die problemen er niet). Indien de bekommernissen buiten de carrière gelijklopend zouden gedeeld worden door mannen en vrouwen - zou de loongelijkheid er vanzelf komen.. (simplistisch gesteld).
Inderdaad "thuisblijven voor de kinderen" zou zowel door vrouwen als mannen gebeuren. Bij veel gewilde talenten zal men zowel voor vrouwen als voor mannen als werkgever er meer rekening mee houden dat mensen buiten hun carrière er nog een "leven" op na houden.
|
Roger. Uw redenering wil ik best volgen. Het kan niet zijn dat ondernemers vergeten dat hun medewerkers ook nog een gezinsleven hebben. Nu, ik denk niet dat daar geen rekening mee wordt gehouden. Het besef is ondertussen gegroeid dat een tevreden mens ook beter rendeert. Maar inderdaad, de minuten werk worden geteld.
Daarnaast zou ik het volgende willen stellen.
Enerzijds heb je mensen die per uur worden betaald. Die moeten prikken. Onderworpen aan een (38)-urenregeling. Eenmaal het afgesproken aantal uren gepresteerd is hun dagtaak ook afgelopen.
Anderzijds heb je werknemers, kaderleden, die van een zekere vrijheid geniete, betaald worden taken te doen, initiatief te nemen, moeten leren met prioriteiten te werken, tijdschema's, maar niet gebonden zijn aan opgelegde werkuren.
Wat is dan uiteindelijk het probleem. Alles is afhankelijk van compententies en de nodige flexibiliteit.