BRUSSEL - Vlaams Belang moet zich tegen de lokale verkiezingen van 2012 presenteren als een 'radicale beleidspartij', zegt voorzitter Bruno Valkeniers. Maar wie volgt hem?
Vlaams Belang wil opnieuw groeien en dat kan volgens voorzitter Bruno Valkeniers maar op één manier: door het midden van de maatschappij op te zoeken en de partij om te vormen tot een beleidspartij.
'De partij wil tussen dit en de lokale verkiezingen van 2012 het “cordon, als een lege huls van zich afwerpen en zich presenteren als radicale beleidspartij waarvoor inhoud en doelstellingen primeren op macht en postjes', schrijft Valkeniers in zijn visietekst, die gisteren op de redactie van Terzake terechtkwam.
Het document houdt niet minder in dan een kleine revolutie voor Vlaams Belang.
Nadat de partij bij de Vlaamse verkiezingen in juni voor de derde keer zwaar verloren had, kondigde Valkeniers een grondige evaluatie aan. De hardliners, zoals Filip Dewinter en Gerolf Annemans, pleitten ervoor om nog harder oppositie te voeren. Maar hervormingsgezinden, zoals Marie-Rose Morel, wilden nieuwe kiezers aanboren en de scherpe kantjes eraf vijlen.
In zijn visietekst die zaterdag aan de partijraad wordt voorgelegd, pleit Valkeniers voor verregaande hervormingen. Vlaams Belang moet 'een anti-establishmentpartij' blijven, maar moet tegelijk 'een radicale beleidspartij' worden die met andere spelers wil samenwerken en die niet alleen de problemen aanklaagt, maar ook met remedies komt, schrijft Valkeniers.
'We moeten beseffen dat gelijk krijgen minstens zo belangrijk is als gelijk hebben, en onze boodschap durven herschrijven (...) Een middellangetermijnvisie, die het dagjesdenken overstijgt, is hier absoluut aan de orde.'
Stijlbesef is daarbij cruciaal. 'Radicaal betekent niet dat men vervalt in nodeloos provoceren of in schuttingtaal', zegt Valkeniers. Als Vlaams Belang het centrum van het maatschappelijk debat wil opzoeken - en ook contacten met het middenveld wil aanknopen - zal dat nooit lukken 'met stigmatiserend en choquerend taalgebruik'.
Dit betekent zoveel als een openlijke desavouering van Dewinter en Annemans. Zij bekleden al twintig jaar de macht in de zweeppartij die VB volgens hen moet zijn en hebben niets te winnen bij een verbreding. Als Valkeniers genoeg medestanders vindt - en dat is nog de vraag - is hun rol uitgespeeld.
Maar ook hijzelf heeft veel te verliezen. Vorige maand nog werd zijn voorstel voor een nieuw partijbestuur, met Morel als ondervoorzitter, afgekeurd. Als de partijraad ook zijn strategische visie weglacht, is Valkeniers elk gezag kwijt
De Standaard
Buigen of barsten, de partijsofties willen vettere brokken...
