Illegalen beloond met verblijfsvergunning en sociale zekerheidDeze zomer organiseerde de federale regering onder druk van de Franstalige partijen een collectieve regularisatie voor illegalen. Deze illegalen, die nochtans onze immigratiewetgeving en vaak ook een reeks andere wetten hebben overtreden, krijgen nu onder bepaalde voorwaarden de kans hun verblijf in ons land te regulariseren. De belangrijkste voorwaarde is dat de illegalen door voorlegging van documenten moeten kunnen aantonen dat ze reeds een bepaalde periode in België verblijven. Intussen blijkt dat er al een hele handel is ontstaan in valse arbeidsovereenkomsten, valse lidkaarten van verenigingen, valse medische attesten, enz.
Vele duizenden wetsovertreders en bedriegers zullen dankzij de sinterklaaspolitiek van de federale regering dus een verblijfsvergunning krijgen en vervolgens ook aanspraak kunnen maken op een OCMW-uitkering, een sociale woning en andere sociale dienstverlening. In tegenstelling tot sommige andere Europese landen hebben vreemdelingen in België vanaf de eerste dag van hun legale verblijf ¬¬(zonder uiteraard ook maar een dag gewerkt te hebben) een volledige toegang tot onze sociale zekerheid.
350.000 geregulariseerden en volgmigranten:
“Welkom in België”
Bij een vorige algemene regularisatie van illegalen in 2000, onder Verhofstadt, werden 50.000 illegalen geregulariseerd. De verwachtingen zijn dat dit aantal nu gemakkelijk zal worden geëvenaard. Daarbij zal het echter niet blijven. Al deze geregulariseerden zullen dankzij onze soepele immigratiewetgeving achteraf ook hun familie kunnen laten overkomen in het kader van de gezinshereniging. Bij de vorige collectieve regularisatieronde kwamen er per geregulariseerde achteraf 2,5 immigranten bij via gezinshereniging.
Volgens een anonieme topambtenaar van de Dienst Vreemdelingenzaken zou de huidige regularisatiecampagne zo op termijn zelfs kunnen leiden tot een extra immigratie van maar liefst 350.000 vreemdelingen. Bovendien staat het vast dat elke regularisatie een aanzuigeffect heeft op nieuwe gelukzoekers uit de derde wereld die op hun beurt hun kans zullen wagen om ons ‘land van melk en honing’ desnoods illegaal binnen te geraken.
Wat kost de regularisatie van illegalen aan de belastingbetaler?
Het regularisatiebeleid kost de Vlaamse belastingbetaler handenvol geld. Het Vlaams Belang baseerde zich bij de berekening van de kostprijs van de huidige collectieve regularisatie op de kostprijs voor een periode van één jaar van een aantal van 50.000 geregulariseerde illegalen. Er wordt bij deze berekening dus geen rekening gehouden met de kostprijs van de vele tien- of zelfs honderdduizenden gezinsherenigers en huwelijksmigranten die achteraf de geregulariseerden zullen vervoegen. Onderstaande berekening is dus eerder een ‘brave’ berekening en zeker geen ‘worst case’-scenario.
- OCMW-uitkeringen: 250 miljoen euro
Verwacht wordt dat ongeveer de helft van de geregulariseerden bij het OCMW zal komen aankloppen. Dit was ook zo bij de regularisatie van 2000. Vijf jaar later (2005) ontving nog steeds een derde van deze geregulariseerden een uitkering. Elke uitkering kost de belastingbetaler ongeveer 10.000 euro. 25.000 steuntrekkende geregulariseerden kosten de belastingbetaler dus op één jaar tijd alleen al 250 miljoen euro.
- Kosten voor steden en gemeenten: 125 miljoen euro
Naast de OCMW-uitkeringen – die in de eerste plaats ten laste van de federale staat zijn – brengt de regularisatie ook andere hoge kosten met zich mee voor de steden en gemeenten: kosten in verband met extra inzet van personeel, huurwaarborgen, terugbetaling van ziektekosten, enz.
De Antwerpse schepen voor Sociale Zaken berekende in een nota deze kost van de regularisatiecampagne voor het Antwerpse OCMW. In deze nota werd becijferd dat “een toename van het aantal regularisatiedossiers met 1.000 tenminste een meerkost van 3.100.000 euro betekent”. Daarbij werd echter gesteld: “Indien we ook rekening houden met huurwaarborgen, ziektekosten, aankoop meubels en de extra druk op de algemene dienstverlening, dan kan dit bedrag oplopen tot 5.000.000 Euro”. Deze kosten zouden volgens berekeningen van de stad Antwerpen dus kunnen oplopen tot 5.000 euro per geregulariseerde.
Men gaat er – zoals hoger vermeld – van uit dat zowat de helft van de (50.000) geregulariseerde illegalen in één van onze steden en gemeenten bij het OCMW terecht zal komen. Wanneer men een bedrag van 5.000 euro per steuntrekkende geregulariseerde als basis neemt, dan komt men voor alle OCMW’s samen, voor 25.000 steuntrekkende geregulariseerden, uit op een totale kost van 125 miljoen euro.
- Gratis inburgeringscursussen voor geregulariseerden: 45 miljoen euro.
Terwijl in Nederland en andere Europese landen vreemdelingen een vergoeding moeten betalen voor hun inburgeringscursus, is de Vlaamse regering (CD&V, N-VA en SP.A) van oordeel dat inburgeringscursussen volledig gratis moeten zijn voor de deelnemers. Dat immigranten een vergoeding moeten betalen staat weliswaar ingeschreven in het inburgeringsdecreet, maar de Vlaamse regering heeft deze bepaling nooit uitgevoerd. Ook de huidige Vlaamse regering wil dit niet.
In de praktijk is het dus de belastingbetaler die opdraait voor deze cursussen. Eén inburgeringscursus voor een vreemdeling kost volgens cijfers die Vlaams minister van Inburgering Bourgeois zelf recent in de pers bekendmaakte 1.500 euro. Wanneer Vlaanderen voor 30.000 geregulariseerden inburgeringscursussen moet voorzien (het geschatte aantal geregulariseerden dat in Vlaanderen en Brussel terecht komt), zal dit de Vlaamse belastingbetaler 45 miljoen euro kosten.
- Sociale huisvesting en andere sociale voorzieningen: 80 miljoen euro
Geregulariseerden komen in aanmerking voor allerlei sociale voordelen, zoals sociale huisvesting, sociale leningen, enz. Nu reeds wordt een kwart van de sociale woningen in Vlaanderen toegewezen aan vreemdelingen, waar zij vaak een minimale huurprijs moeten betalen, berekend op hun inkomen. De Vlaamse overheid investeert heel wat belastingsgeld in sociale huisvesting. De kost aan sociale huisvesting, sociale leningen en andere sociale voordelen voor de geregulariseerden kan worden geschat op minimum 80 miljoen euro per jaar.
We kunnen er immers van uitgaan dat een sociale woning zou kunnen verhuurd worden aan een marktconforme prijs van 500 euro per maand. Een uitkeringstrekker betaalt in de sociale huisvesting in de praktijk namelijk maar de helft van deze ‘normale’ huurprijs, namelijk zo’n 250 euro, aangezien het inkomen mee de huurprijs bepaalt. Het jaarlijkse verlies aan belastingsgelden kan zo per geregulariseerde becijferd worden op 3.000 euro. Wanneer de helft van de geregulariseerden (25.000) in de sociale huisvesting terecht komt, betekent dit een totale kost van 75 miljoen euro. Er zijn echter nog andere sociale voorzieningen waarop geregulariseerde illegalen een beroep kunnen doen. Geregulariseerden kunnen, gezien hun veelal bescheiden inkomen, bijvoorbeeld ook een beroep doen op de verschillende voorziene systemen van goedkope sociale leningen (Vlaams Woningfonds, VMSW,…). De totale kost voor de samenleving in dit verband kan dus geschat worden op minimum 80 miljoen euro.
Totale kost van de regularisatiepolitiek aan de belastingbetaler (op één jaar tijd): 500 miljoen euro.
Eigen Vlaamse behoeftigen blijven in de kou staan
In tijden van crisis is het voor veel mensen knokken op de kop boven water te houden. Vlaanderen telde eind oktober 206.903 niet-werkende werkzoekenden. Dat zijn er 37.541 of 22,2 procent meer dan een jaar geleden. Het aantal daklozen in Vlaanderen steeg tot 10.300. Meer dan 70.000 mensen in Vlaanderen wachten soms al jaren op een sociale woning. Meer dan 17.000 Vlaamse gehandicapten die recht hebben op steun (bv. opvang in een instelling) krijgen er geen, omdat er geen geld is. Ondertussen beslist de federale regering Sinterklaas te spelen voor de illegalen, mensen die jarenlang onze wetgeving hebben overtreden.
Gedaan met de Sinterklaaspolitiek.
Het Vlaams Belang kant zich tegen het regularisatiebeleid.
Het Vlaams Belang eist:
- Een halt aan de regularisatiepolitiek
- Eerst antwoord bieden op sociale noden bij het eigen volk
- Een waterdichte immigratiestop
- Een drastische verstrakking van de wetgeving inzake gezinshereniging
- De effectieve repatriëring van criminele en illegale vreemdelingen
Bron:
politics.be