In De Standaard van 3 december stelt Open VLD-senatrice Ann Somers naar aanleiding van het toenemend aantal holebi-huwelijken: ‘Zolang er sprake blijft van pesterijen, impliciete tegenkanting of pure discriminatie, is de strijd niet gestreden' . VCD wil daarop reageren door duidelijk te maken dat zolang de homobeweging onrechtvaardige standpunten inneemt, zoals het niet erkennen dat het huwelijk essentieel gebaseerd op de seksuele relatie tussen man en vrouw, er moeilijk kan verwacht worden dat ieder hiermee instemt.
VCD betreurt dat mensen gepest worden omwille van eender welke reden, maar men moet ook niet eenzijdig de schuld van die pesterijen afschuiven op een zogenaamde fobie in de omgeving. De afkeer van seksuele omgang tussen mensen van hetzelfde geslacht is trouwens niet irrationeel en mag daarom geen fobie genoemd worden. Seksualiteit verwijst per definitie naar de geslachtsorganen en die organen zijn exclusief gemaakt voor heteroseksualiteit. Homoseksuele omgang afwijzen is dus veel rationeler dan homoseksuele daden stellen.
Er wordt tegenwoordig vaak verwezen naar het homoseksueel gedrag van dieren alsof dit zou bewijzen dat homoseksualiteit natuurlijk is en dat bijgevolg het irrationeel is om homoseksueel gedrag af te keuren. Deze redenering is bijzonder gevaarlijk omdat ze ervan uitgaat dat dierlijk gedrag normgevend zou kunnen zijn voor menselijk gedrag. Zaken als kannibalisme, infanticide, diefstal enzovoort moeten dan ook natuurlijk genoemd worden, want zij komen ook bij dieren voor. Dieren dragen geen kledij. Wil dat dan zeggen dat mensen die zich storen aan openlijk naakt aan een fobie leiden?
Het universeel verbod op huwelijken met bloedverwanten is een duidelijk bewijs dat het huwelijk onlosmakelijk verbonden is met een seksuele relatie tussen man en vrouw. Een verbod op een huwelijk tussen twee broers of twee zussen zou onzinnige discriminatie zijn, van zodra je zou stellen dat je mag trouwen met iemand van hetzelfde geslacht. Het huwelijk is ook iets dat steeds aanleiding geeft tot vreugde en feestvieren en mensen en families verbindt.
Het is daarom een gebrek aan respect om het huwelijk te gebruiken als een manier om een bepaalde visie op seksueel gedrag maatschappelijk te promoten, want dit leidt onvermijdelijk tot sociale spanningen. Zij die het homohuwelijk verdedigen lijken ook heel fanatiek alle tegenstand tegen het homohuwelijk bijna te criminaliseren, omdat ze natuurlijk niet willen toegeven dat dergelijke wet tot verdeeldheid leidt, daar waar het huwelijk vroeger steeds een symbool van verbondenheid tussen mensen en families was. Daarom willen zij tegenstanders van het homohuwelijk als extremisten bestempelen, want met extremisten hoef je toch geen rekening te houden.
Ann Somers spreekt over een strijd die niet gestreden is. VCD zal blijven ijveren voor de erkenning van het huwelijk als een seksuele relatie tussen man en vrouw, want dit is niet anders dan correct en rechtvaardig. Er kan steeds gepraat worden over rechten voor samenwonenden, waarbinnen ze een maatschappelijke ondersteuning ontvangen, maar het huwelijk moet gerespecteerd worden voor wat het is en mag niet misbruikt worden door een beweging die haar levensstijl een maatschappelijke status van aanvaarding wil geven.
Bron:
politics.be