[ministe van agitatie]

of: de avonturen van Mevrouw Anja Hermans, aflevering 237

Wakker geschud


Hoewel de gedachten van de Minister zaterdag 5 december veeleer bij een Goedheilig man waren, werd hij via een telefoontje uit zijn halve slaap gewekt. "Zeker De Morgen lezen vandaag," zei iemand aan de andere kant. "Jos Nemeth is een spion!".

Wel, dat was nieuws. Want de Minister van Agitatie is niet onbekend met de figuur Jos Nemeth die hij beter kende als 'Jos de Orgelman'. De Minister had voor het Comité Andere Politiek nog een affiche ontworpen waarop Jos figureerde:


+++ De affiche met Jos Nemeth alias Jos de Orgelman +++

Bovendien kende hij de man al veel langer: toen die in Antwerpen het veeleer bizarre 'Preventie Project Vlaanderen' runde, waarover de Minister toendertijd een radioreportage maakte (die hij straks in zijn archief gaat opzoeken) voor Radio Centraal.

Het artikel werd geschreven door Douglas De Coninck, doorgaans een interessant publicist en dus reden te meer om naar de krantenwinkel te struinen.

Verslikken in de Koffie

Dus bij zijn zachtgekookt eitje leest de Minister het artikel waaruit moet blijken dat Jos de Orgelman in feite Jos van de Militaire Inlichtingendienst is, de ADIV om precies te zijn.

In de inleiding kan hij al onmiddellijk lezen dat Jos de Orgelman er wordt voorgesteld als

een spion van de militaire veiligheid die ijverig gesprekken opneemt, nummerplaten noteert en alles doorbelt aan zijn runner.

Zo staat het er, zonder vragen, zonder twijfel, gepresenteerd als feiten. En dus gaat de Minister naarstig op zoek naar bewijzen.

Die vind hij in de eerste kolommen nergens. Jos was op allerlei acties (tocht van Kieldrecht naar Doel, The Big Ask, The Big Ask Again, Bomspotting in Kleine Brogel, Bomspotting in Büchel, enz). Maar dat kan je bezwaarlijk bezwarend noemen. Op die plaatsen waren tientallen, soms honderden of duizenden activisten. Dat is tenslotte het opzet van een actie. En Jos staat al 30 jaar bekend als activist.

De Minister leest de laatste paragraaf van de eerste kolom, en herleest wat er staat:

er zijn redenen om aan te nemen dat Jos Nemeth toen al deed wat hij een kwarteeuw later nog altijd doet, zij het dan dat hij toen geen fouten maakte.

Zo schrijft een journalist dus: zeer stellig, zonder nuance, zonder twijfel, zonder vraagtekens. De redenen die er zijn, worden echter nergens aangebracht.

Het gaat om de periode, twintig jaar geleden, waarover de Minister zijn radioreportage maakte. Want Jos zou toen de kantoren hebben gedeeld met De Morgen. Dat bevreemdt de Minister al, want bij zijn weten huisde het Preventie Project Vlaanderen in de Kloosterstraat, in de Waag.

De Minister vindt het stellige taalgebruik alvast gedurfd en gaat verder op zoek naar de stellige bewijzen die het artikel twijfelloos bevat. Hij stoot daarbij op een eerste bronvermelding: Mevrouw Anja Hermans wordt opgevoerd! Vreemd ook: want was het niet Jos Nemeth die de verdediging van Mevrouw Anja Hermans opnam nadat zij door Electrabel werd vervolgd voor haar veelvuldige onaangekondigde bezoeken aan de publieke zone van de kerncentrale te Doel? Juist, ja:

Friends of the Earth is geschokt dat Anja Hermans voor haar verdienstelijk werk nu vervolgd wordt. “Haar enige bedoeling was om na te gaan of Electrabel de beveiliging van haar centrale wel ernstig neemt” zei Jos Nemeth van Friends of the Earth Waasland “Eigenlijk zou Electrabel hier moeten terecht staan voor hun nalatigheid en niet Anja".

bron 31 januari 2009

En was het niet ook precies Jos Nemeth die Anja naar eigen zeggen had gewezen op de gaten in de omheining van de Kerncentrale te Doel? Zoals Anja zelf zegt in een interview van 11 maart 2009 (en let op die datum) met de PVDA:

Tijdens een voettocht van Kieldrecht naar Doel ter gelegenheid van de herdenking van de 21e verjaardag van de kernramp in Tsjernobyl, wees Jos Nemeth van Friends of the Earth mij op een aantal gaten in de omheining rond de kerncentrale van Doel. Hij beweerde dat de beveiliging een lachertje was. Die uitspraak is bij mij blijven hangen. Nu, ik ben niet iemand die dingen zomaar aanneemt, dus wou ik checken of dat inderdaad zo was. In overleg met Friends of the Earth ben ik beginnen onderzoeken wat er mogelijk is om op die site binnen te dringen. Ik ben in totaal twee jaar met het onderzoek bezig geweest.

bron

Bevreemdend, to say the least. Maar het zou natuurlijk een strategie van Jos kunnen zijn. De Minister kent zijn Pappenheimers en weet welke strategieën en technieken ze zoal gebruiken om hun geloofwaardigheid op te krikken. Hij deed immers een serieus onderzoek naar de methodes die de FBI in de VS toepasten tegen de Black Panther Party for Self Defence in de jaren '60. Dat programma liep onder de naam 'COINTELPRO' wat staat voor 'Counter Intelligence Program' en had als doel 'infiltrating, disrupting, marginalizing, and/or subverting groups suspected of being subversive'. De middelen waren nogal divers:

1. Infiltration: Agents and informers did not merely spy on political activists. Their main purpose was to discredit and disrupt. Their very presence served to undermine trust and scare off potential supporters. The FBI and police exploited this fear to smear genuine activists as agents.

2. Psychological Warfare From the Outside: The FBI and police used a myriad of other "dirty tricks" to undermine progressive movements. They planted false media stories and published bogus leaflets and other publications in the name of targeted groups. They forged correspondence, sent anonymous letters, and made anonymous telephone calls. They spread misinformation about meetings and events, set up pseudo movement groups run by government agents, and manipulated or strong-armed parents, employers, landlords, school officials and others to cause trouble for activists.

3. Harassment Through the Legal System: The FBI and police abused the legal system to harass dissidents and make them appear to be criminals. Officers of the law gave perjured testimony and presented fabricated evidence as a pretext for false arrests and wrongful imprisonment. They discriminatorily enforced tax laws and other government regulations and used conspicuous surveillance, "investigative" interviews, and grand jury subpoenas in an effort to intimidate activists and silence their supporters.

4. Extralegal Force and Violence: The FBI conspired with local police departments to threaten dissidents; to conduct illegal break-ins in order to search dissident homes; and to commit vandalism, assaults, beatings and assassinations. The object was to frighten, or eliminate, dissidents and disrupt their movements.

<p style="text-align:right;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/COINTELPRO#Methods" target="_blank">bron</a></p>
Een aantal van die praktijken zijn hier duidelijk toegepast. Daar komen we straks nog op terug. Maar de diensten van de Minister kunnen alle activisten aanraden COINTELPRO ten gronde te bestuderen: ze kunnen er heel wat uit leren wat hun eigen activiteiten, praktijk en organisatie betreft. En hoe zich in te dekken tegen dit soort onfortuinlijke verhalen.

Journalistieke deontologie

Douglas De Coninck verhaalt verder hoe Mevrouw Anja Hermans op 19 juli voor de tienduizendste keer door de politie van haar bed gelicht wordt ivm een huiszoeking. De politie had een anonieme brief gekregen waarin Mevrouw Anja Hermans van allerlei wordt beschuldigd. Zo zou ze mee aan de basis liggen van nieuwe ALF-acties en een aanslag beramen op een rechter en een procureur.
Onzin, meent Douglas: "Hermans heeft bij herhaling, ondermeer in haar boek, alle geweld afgezworen". Douglas zou als journalist echter moeten weten dat Mevrouw Anja Hermans enerzijds wel vaker betrapt is op een leugen - ook aan journalisten, dat kan men navragen bij Jan de Zutter, voormalig collega van Douglas De Coninck - en dat haar boek bovendien vol leugens en onwaarheden staat die relatief eenvoudig op hun waarheidsgehalte te controleren zijn. Dat doet Douglas echter niet, hij checkt zijn bron niet en dat is een stomme fout. Zeker als het over Mevrouw Anja Hermans gaat.

Die huiszoeking krijgt overigens nog een vreemd staartje als Mevrouw Anja Hermans blijkbaar de verkeerde computer terugkrijgt van de politiediensten. Een computer waarop de naam De Gelder vermeld staat en waaruit men concludeert dat het om die van Kim De Gelder zou gaan. De Coninck besluit in ieder geval:

Uiteindelijk vindt het gerecht niets. Niet één verdachte telefoon, niet één e-mail. Niets. Het onderzoek lijkt een stille dood te sterven.

Maar dat lijkt ons wat voorbarig. Want wat Douglas De Coninck moet weten - aangezien het in het PV staat dat indymedia Antwerpen publiceert - houdt de CCU nog 3 USB-sticks achter voor nader onderzoek. De Coninck schrijft overigens wat verder in zijn artikel:

Op haar eigen PC zijn sporen teruggevonden van een Word-document in opbouw dat gelijkenissen vertoont met het anonieme A4tje dat medio juni op het justitiepaleis is aangekomen.

Een document dus dat gelijkenissen vertoont met de anonieme brief. Waardoor de politie vermoedt dat Mevrouw Anja Hermans die anonieme brief zelf heeft geschreven. Of zoals Douglas schrijft:

Honderd procent zekerheid is er niet, maar volgens de politie zijn redenen aanwezig om te denken dat de brief is geschreven op de pc in de woning van Hermans' vriend.

Dat lijkt ons in tegenspraak met Douglas' stelling dat er niets gevonden werd. Men heeft wellicht de eerste aanzet tot de anonieme brief gevonden, op de computer van Mevrouw Anja Hermans wat in het kader van het onderzoek zeker niet niets is. Ook dat lijkt me een fout.

Voor het verdere verloop verlaat Douglas De Coninck zich op de versie van de feiten zoals Mevrouw Anja Hermans die geeft. Een versie die niet helemaal overeenstemt met de feiten zoals de Minister die kon checken.

Die feiten kloppen dus maar half - zoals in het boekje dat ze over zich liet schrijven - en het hele verhaal draait uit op een zoveelste - volgens de Minister geheel onterechte - hagiografie over Mevrouw Anja Hermans.
Ook het verdere verloop is oncontroleerbaar, wordt niet gestaafd en ook daar moeten we dus Mevrouw Anja Hermans op haar woord geloven. Dat vindt de Minister van Agitatie nogal moeilijk.

De enige concrete informatie die we krijgen zijn een telefoonnummer dat moet doorgaan als dat van Jos zijn zgn.runner - maar waar we ook na herhaaldelijke pogingen geen antwoord krijgen - en een emailadres waarnaar hij alle informatie zou doorsturen. En hier wordt het interessant.

belastende mail

Douglas De Coninck of Mevrouw Anja Hermans (of beiden) doen volgens het artikel een beroep op een zogenaamde hacker om het adres van Jos Nemeth te kraken. Het betreft een google emailadres waarvan de naam niet wordt meegedeeld. Het adres is aangemaakt op 25 februari 2009, een goede maand dus nadat Mevrouw Anja Hermans door de rechtbank van Dendermonde tot 8 maanden gevangenisstraf werd veroordeeld. Er blijken wat persberichten mee verstuurd maar verder gebeurt er weinig. Tot Jos Nemeth op 1 november een mail stuurt naar zijn zgn. runner, dus op het e-mailadres [email protected] dat in het artikel wordt vermeld. De mail is nogal belastend voor Jos, want hij leest als volgt:

Ik probeer je al enkele dagen te bellen, maar je neemt niet af! Neem aub af! Afgelopen woensdag stond Hermans hier samen met Douglas De Coninck van de Morgen. Ze wisten je gsm-nummer en ook het vaste nummer van mijn andere contactpersoon. Hermans heb ik niet binnengelaten, Douglas De Coninck wel. Deze laatste vroeg specifiek achter mijn contacten binnen de Militaire Veiligheid. Ik heb hier nog een draai aan kunnen geven, maar vrees dat als Hermans en anderen blijven voortgraven alles aan het licht gaat komen (...) ik voel me niet meer veilig aangezien ik ook niet weet wat Hermans en co van plan zijn... kan ik bescherming krijgen? Ik vrees voor een geweldadige (sic) aanval op mijn persoon, vanuit linkse hoek.

Je zou prompt zeggen: aha! Op heterdaad betrapt! Een zwaar belastende mail die Jos zelf geschreven heeft, hier is het bewijs! Hij heeft zichzelf blootgegeven, hij is er gloeiend bij!

Ware het niet dat het adres waarheen die mail gestuurd werd het mailadres is van ... Jos Nemeth zelve!
Inderdaad. Het mailadres [email protected], behoort toe aan Jos Nemeth en niet aan een zgn. runner, aan de veiligheidsdienst of wie dan ook.
Hoe weet de Minister van Agitatie dat? Omdat hij begin 2008 voor het Comité Andere Politiek de hoger vermelde affiche maakte waarop Jos prominent verscheen en omdat hij grafische ontwerpen leverde voor de blog van Jos de Orgelman.



Er is dus geen enkele reden om aan te nemen dat:

1) de mail met betrekking tot Jos als spion effectief door hem verzonden is. Iedereen kan een emailadres aanmaken op naam van iedereen. Zo kunnen de diensten van de Minister een emailadres maken als [email protected] of [email protected] of [email protected]. Tenzij die adressen al bezet zijn natuurlijk. En het lijkt de Minister ook onwaarschijnlijk dat Jos een dergelijke mail zou sturen naar het ades dat hijzelf gebruikt. Want hij zou dan een belastende mail naar zichzelf hebben gestuurd en dat ware toch wel heel dom.
2) dat de mail door een hacker aan Douglas De Coninck werd geleverd maar integendeel mogelijk door een derde persoon werd geschreven en verstuurd naar het adres van Jos Nemeth.
3) derhalve zomaar voor waar aan te nemen dat Jos Nemeth voor de ADIV werkt

De Minister van Agitatie kan dat natuurlijk niet zelf controleren, jammer maar helaas. Maar hij merkt op dat het niet de eerste keer is dat Mevrouw Anja Hermans zich laat omringen door en zoete broodjes bakt met (vermeende) spionnen die zich voordoen als militanten. De Minister verwijst hierbij naar de onfortuinlijke episode met Arthur De Kimpe. Arthur en zijn gezel Nicky hadden zich in de periode toen Mevrouw Anja Hermans de voortrekster van het ALF was, opgewerkt tot haar beste vrienden die bij haar thuis werden uitgenodigd voor gezamenlijke etentjes, het genieten van een leuke film, feestjes en met wie ze ook samen aan allerlei acties deelnam. Vreemd genoeg vermeldt Mevrouw Anja Hermans de man nauwelijks in het boekje dat over haar geschreven werd en al helemaal niet bij naam. Nochtans geen onbelangrijk detail.

Dat een activiste als Mevrouw Anja Hermans op de aandacht van de politiediensten kan rekenen en zij meer dan gemiddeld in haar geïnteresseerd zijn, is logisch: ze heeft wat dat betreft haar verleden niet mee. Maar Mevrouw Anja Hermans zou zichzelf daar dan ook - meer dan iemand anders - van bewust moeten zijn en derhalve alle maatregelen nemen die dit soort infiltraties althans tegen - of erger - via haar onmogelijk maken. Vraag is of dat ook inderdaad gebeurt. De Minister van Agitatie is niet overtuigd.

Conclusie

De Minister van Agitatie is niet overtuigd van de feiten die in het artikel worden gegeven. Hij sluit geenszins uit dat Jos Nemeth effectief voor de ADIV werkt, maar kan zich daar niet ten gronde over uitspreken. Dat soort van infiltraties en spionage vindt zonder twijfel regelmatig plaats, elke activist moet daarvan bewust zijn en er rekening mee houden.

Maar mensen publiek veroordelen zoals Douglas De Coninck en Mevrouw Anja Hermans in het artikel doen, is op zijn minst voorbarig en derhalve journalistiek gezien deontologisch onaanvaardbaar. Voor hetzelfde geld is er een redelijke verklaring waarom Jos Nemeth de vergadering registreerde en berust het dossier dus op een misverstand en een getruckeerde mail.
Eén van de belangrijkste problemen die dit soort dossiers vormen, is het wantrouwen dat gezaaid wordt in actiegroepen. Vaak omdat er nooit echt duidelijkheid komt - de ADIV zal nooit erkennen dat die of die persoon voor hen heeft gewerkt - en men dus nooit zeker is. Dat is de belangrijkste bedoeling van dit soort campagnes.

Wat dat betreft is het artikel zeer te betreuren. Hoewel de Minister uit betrouwbare bron heeft vernomen dat Mevrouw Anja Hermans gedurende vier maanden aan de mouw van Douglas De Coninck heeft getrokken en ze hem naar zijn eigen zeggen regelmatig lastig viel, heeft Douglas blijkbaar beslist het artikel pas te schrijven na het opduiken van de bewuste mail. En laat nu net dat het meest betwistbare element in het hele dossier zijn.

De Minister van Agitatie vindt de hele kwestie hoogst onduidelijk, wil graag waarschuwen voor overhaaste conclusies en kan alleen maar hopen dat de getroffen organisaties een manier vinden om met dit soort feitelijkheden om te gaan. Hij betreurt ook ten zeerste de manier waarop het dossier in de pers is gekomen en vindt dat de rol van Mevrouw Anja Hermans hierin geen voorbeeldfunctie verdient. En dat is dan zeer eufemistisch uitgedrukt.

Wordt zonder twijfel vervolgd.