Oorspronkelijk geplaatst door Scarabaeida
Het Frans kan wel nog steeds de schijn van haar grote gewicht ophouden (het is bijvoorbeeld nog steeds een officiële NAVO-taal en in het Europees Parlement wordt de taal ook actief gebruikt). Ook cultureel geniet de Franse taal van een rijke geschiedenis in de literatuur, muziek, keuken, enz... die voelbaar is tot bij de jonge generatie (want de geschiedenis is vastgelegd). De Franse cultuur kende een bloeiperiode in de XIXde eeuw, en dat is in geschiedkundige termen zo goed als gisteren.
Van het Nederlands daarentegen is de geschiedenis van zijn hoogtijperiode (XVIIde eeuw) een vergeten glorie en amper leesbaar voor Nederlandstaligen. Het Nederlands moet het hebben van zijn hedendaagse cultuur.
Verder hebben we ook een handelscultuur. Als een andere taal spreken ons geld oplevert, dan doen we dat. Helaas maakt dat enkelen van ons ook gemakkelijk corrumpeerbaar.
Maar de invloeden reiken slechts mondjesmaat tot Belgisch Francofonië (als tweede taal), door onze geschiedenis van marginaliteit als langdurige nawee van de Franse Bezetting en omverkiepering van de culturele balans van de Zuidelijke Nederlanden.
In de geesten bestaat die Franstalige dominantie nog, waarvan ook terecht gretig wordt geprofiteerd in het Zuiden.
Om bij hen te kunnen horen moet je maar enkel hun taal kunnen spreken, maar de Franstalige cultuur is cultiveert een geslotenheid naar vreemde talen. Dat is een ramp voor individuen uit economisch zwakke gebieden die wonen lang een taalgrens waar werkgelegenheid in groter aanbod bestaat.
De Waal is om die reden ook één der ongelukkigste Europeanen. Hij ziet dat alle belangrijke postjes door Vlamingen worden weggejat. Hij kan minder luxe betalen. Zijn stad kent meer verloederde getto's. Zijn onderwijssysteem lijkt op niets.
Als hij Nederlands had geleerd had dat allemaal niet gemoeten, maar de elite heeft beslist dat die taal leren not done is. Er bestaan zelfs fabeltjes dat het onmogelijk zou zijn en veel jonge Walen kennen bijgevolg enkel de woorden 'ja' en 'nee' uit pure desinteresse gecultiveerd uit hun rijke zorgeloze verleden.
Het is een fossiel dat stamt uit de tijd waarin de Vlaming de andere Vlaming van het volgende dorp amper verstond en dat sommigen er zelfs heil in zagen het Frans als cultuurtaal over te nemen (wiens nakomelingen nu, behalve in Brussel, terug Nederlands spreken). Als na-echo wordt deze historische situatie als dogma nog steeds geopperd, maar ze is vals geworden in deze moderne tijd. Maar je weet: hoe vaker je een leugen herhaalt, hoe meer mensen deze zullen geloven. En dat, dat werkt vandaag nog steeds bij het volk dat het klakkeloos overneemt.
Deels op een historische waarheid dus...
Vaak kan een Franstalige nog geen Nederlandse standaardtaal zelfs lezen. Onze kranten kunnen lezen is nochtans erg nuttig voor hun. Dit is zeker een nadeel voor hun. Vlamingen zullen altijd alle werkgelegenheid hebben zolang wij meertaliger blijven.
Franstaligen kunnen vaak geen woord Nederlands, zelfs niet de kleinste basis. Dit is het gevolg van geen moeite gedaan te hebben. Het is van niet willen, niet van niet kunnen. Dit komt omdat de elite dat zo heeft gestuurd.
In de XVIe eeuw waren Vlaanderen en Brabant de rijkste regio's van héél de Lage Landen, en toen was het ook helemaal niet zeldzaam voor mensen uit de Romaanse gebieden om naar werkgelegenheid te zoeken bij ons. Dit is ook een gezonde houding die hoort bij de Waalse cultuur, maar die weggewist wordt door bij het volk een andere identiteit in te prenten dan de hunne.
Dat zorgt voor een verloederde kapotte regio, hoewel ze cultureel niets te kort komen, dat is wel zo.
Een Parijzenaar heeft voldoende werkgelegenheid als hij enkel Frans kan (en misschien Engels erbij, sinds recentelijk), een Waal en Brusselaar niet! Dát bedoelde ik. Dit is hun zwakte. Uiteraard is het wenselijk voor hem dat hij daarnaast openstaat voor het culturele centrum van zijn eigen taalgebied.
Het probleem voor ons is ook dat Vlamingen, net zoals veel Germanen, graag hun culturele centrum tot hun gebied trekken (zeker wanneer het economische betekenis heeft), en willen concurreren met dat andere succesvolle gebied Holland. Tot vandaag heeft dat wel een rookpluim voor ons opgelegd die het voor ons moeilijk maakt de andere kant te zien. Dit is een verdeeldheid die ons erg verzwakt.
De evolutie die wenselijk is is geen Holland-imitatie, maar openheid naar elkaars gebieden (Hollanders naar ons en wij naar Holland). Ik spreek over Holland omdat zij zo goed als een monopolie hebben op de invloed in het Noorden. Wederzijdse beïnvloeding is voor ons realistischer dan dat de één de ander na-aapt. Dit is eigen aan de Germaanse cultuur en ergens ook onze zwakte, maar het is op deze manier dat de schade ingeperkt kan worden. We zijn niet zo centralistisch als de Fransen.
Kijk eens naar het Engels, ook verre van een taalkundig centralisme daar, maar hun culturele dominantie zal nog zeker +100 jaar aanhouden.
Hun eigen taal respecteren ze wel ja, vaak de enige taal die ze ook beheersen. Zelfs een passieve kennis van het Nederlands bestaat slechts bij enkelingen. Je reinste taalarmoede als het op Germaanse talen aankomt is dat.
Voorts ben ik ervan overtuigd dat er geen noodzaak aan ondertiteling is in Vlaanderen (op uitzonderingen na, zoals echt dialect). Het Verkavelingsbrabants is een vrij gestandardiseerde spreektaal die verstaanbaar is voor iedere Vlaming en bij uitbreiding Nederlander en Nederlandstalige Surinamer.
Die ondertitels staan er maar bij,... voor niets. Ja, ze kunnen helpen voor anderstaligen om ons beter te verstaan (als ze erbij luisteren i.p.v. enkel lezen), en tot daar het strategische nut, maar dat is het ook. Het nadeel is groter, nl. het houdt de belachelijke mythe van de Vlaming zonder gemeenschappelijke taal in stand.
In Duitsland en Oostenrijk heb je nog véél onverstaanbaardere (offieuze) substandaardtalen. In Zwitserland kom je er niet als je gewoon Standaardduits gebruikt en daar moeten de andere gemeenschapen zelfs Zwitserduits ernaast leren. Toch zijn Allemanen één van de weinige Germanen die historisch uitbreiden op Romaanse taalgebieden.
De Vlaming spreekt geen dialect zoals bovenstaande, maar hij denkt zelf van wel. Jammer. Zijn culturele agressiviteit ontbeert hem dan ook danig. Hij durft zelfs geen Nederlands spreken buiten zijn gemeenchap, omdat hij psychologisch zijn eigen taal nog steeds als 'insignificant' aanziet. Sommige Franstaligen zien hier een complot dat ze met opzet geïsoleerd zouden worden, en dat de Vlaming zo zijn eigen meertaligheid zou waarborgen. Een Franstalige die het Nederlands (quasi-)perfect beheerst verbergt dan ook meestal dat hij Franstalig is, omdat hij zo 'het normaalst' behandeld wordt.
|