Dat was inderdaad een strategisch en geen inhoudelijk argument. Ik denk dat voor Groen de tijd gekomen is om zich wat duidelijker te profileren, in wat voor richting dan ook. Men zou eventueel kunnen opteren voor de "Groen-links"-benadering en een partij kunnen vormen ter linkerzijde van de SPA-Spirit-tandem, maar dan bestaat het gevaar dat de nadruk te fel op links komt te liggen, en dat het groen alleen nog maar een franje is. In dat geval is het beter LSP of PVDA te stemmen.
Een andere mogelijkheid voor Groen! is eveneens te radicaliseren, maar in libertaire en anarchistische kringen naar bondgenoten te zoeken. Het probleem is dan echter weer dat de meeste libertairen en anarchisten niet geloven in partijpolitiek en dat zij meestal oproepen om de verkiezingen te boycotten, aangezien zij niet willen deelnemen aan die zwendel. En gelijk hebben ze ten dele. Maar zij moeten toch eens overwegen hun stem uit te brengen, want helemaal niet stemmen is ook helemaal geen inspraak hebben.
Een derde mogelijkheid is dat Groen terug op de Agalev-toer gaat en tracht om voldoende macht te vergaren om deel te nemen aan de gevestigde politiek. Dat is een reformistische politiek, die door het vragen van kleine hervormingen binnen het kapitalistisch bestel niets zal veranderen van de grootste plaag voor mens en milieu ; de kapitalistische geldwolverij zelf. Dan verwordt het groene gedachtengoed tot een luxe-politiek waar de mensen in crisistijd geen oren naar hebben. Dan is het nog beter radicaal te blijven.
De groenen hebben momenteel een soort van identiteitscrisis, want alle voornoemde tendenzen zijn bij hen aanwezig. Welke keuze moet er nu gemaakt worden en hoe moet de dialoog gevoerd worden om ervoor te zorgen dat we straks niet zitten met 3 groene partijtjes i.p.v. één ?
|