Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door system
Neen neen, niet 'Maul halten'. Wel 'Augen öffnen'!
De kaarten geven een evolutie van de 'ethnic cleansing' van de Palestijnen door de Israëlische Joden. Het groen was dus het oorspronkelijke land van de Palestijnen. Dus het land wordt 'Palestinenzenfrei gemacht' zoals de nazis Warschau 'Judenfrei gemachten haben'.
Of met andere woorden :
'Das Land wird von Palästinensern geräumt'.
Und schnell wie Sie sehen können auf die Karten. |
Wat kwam eerst - terrorisme of ‘bezetting’?
Er wordt met regelmaat beweerd dat Israël de terreur aan zichzelf te wijten heeft, omdat het geen eind maakt aan de bezetting van de tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 op Egypte en Jordanië veroverde gebieden (de Gazastrook, de Westoever en Oost-Jeruzalem). Het Palestijns terrorisme is volgens sommigen een ‘legitieme vorm van verzet’ tegen die bezetting.
Het tegen Joodse/Israëlische doelen gerichte Arabisch terrorisme begon echter niet na 1967, maar al in het begin van de twintigste eeuw. Zo werden in de zomer van 1929 door de Arabieren overal in het toenmalige mandaatgebied Palestina verschrikkelijke moordpartijen aangericht. Daarbij kwamen onder meer tientallen Joden in Hebron om. Ook in 1936 gaf de toenmalige leider van de Palestijnen de Moefti van Jeruzalem (die met de nazi’s collaboreerde) opdracht Joodse doelen aan te vallen en de Joodse economische sector in Palestina te boycotten.
Het met twee derde meerderheid aanvaarde delingsplan van de VN voor Palestina van 29 november 1947 werd door alle Arabische staten en de Palestijnse leiders afgewezen. Dit plan voorzag in een Joodse en Palestijns-Arabische staat. De Palestijnen en Arabische leiders meenden echter dat er geen plaats was voor een Joodse staat.
De oorlog, die zij op 14 mei 1948 tegen Israel begonnen, had tot doel de Joodse staat te vernietigen.
Nadat die oorlog mislukte en de Arabische landen in 1949 met Israël een wapenstilstand sloten, werd de anti-Joodse terreur voor een groot deel vanuit de omliggende landen gepleegd. Dat gebeurde door de zogenaamde ‘fedayin’ (Palestijnse guerrilla’s), die op alle mogelijke manieren door hun gastlanden werden gesteund. Alleen al in periode 1951-1955 werden bijna duizend Israëli’s bij Palestijnse terreuraanslagen vanuit de Gazastrook en Jordanië gedood.
Al Fatah, dat tot doel had de Zionisten uit Palestina te verdrijven, werd opgericht in 1959. Dat is acht jaar voordat Israël de Westelijke Jordaanoever en Gazastrook veroverde. Arafat was de eerste voorzitter. Op 14 januari 1965 voerde de militaire afdeling van Al Fatah haar eerste aanval op een Israëlisch doel uit. De Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO werd in 1964 opgericht. Dit gebeurde door de Arabische Liga. Doel was de vernietiging van Israel. Hamas en de Islamitische Jihad, Palestijnse fundamentalistische moslimorganisaties, die het merendeel van de recente aanslagen op hun geweten hebben, zijn geheel niet geïnteresseerd in beëindiging van de bezetting door Israel. Zij willen de vernietiging van Israel. Telkens als er sprake was van een mogelijke doorbraak in de vredesonderhandelingen, namen de aanslagen van beide organisaties toe. Toen in 1996 in Israël de regering-Peres aan de macht was, werd Israël getroffen door een golf van terreur op winkelcentra en bussen. Daarop sloot premier Peres de grenzen voor de ca 80.000 Palestijnse werknemers. Dit bracht armoede en ‘Verelendung’ in de bezette gebieden teweeg. Daarop was Hamas precies uit. De uitzichtloosheid onder de Palestijnen leverde de organisatie nieuwe rekruten op voor het plegen van aanslagen en deed de animo voor vrede met Israel dalen. Ook tijdens de komst van de Amerikaanse bemiddelaar Zini naar Israel in 2001 voerde Hamas twee cruciale aanslagen uit. Tijdens de Arabische top in Beiruth, eind maart 2002, waar een Saudisch plan voor vrede met Israël werd geaccepteerd, pleegde een zelfmoordenaar van Hamas een aanslag op een hotel, waar het Joodse Paasfeest werd gevierd. Hierbij kwamen 26 personen om en raakten meer dan honderd gewond. Het was het startsein voor de Israëlische operatie Defensive Shield. In 1993 sloten Israël en de PLO de Oslo-akkoorden. Op basis daarvan werden, vanaf 1994, grote delen van de Westoever en de Gazastrook door Israël aan de Palestijnse Autoriteit overgedragen. Sindsdien is de veiligheid voor Israëli’s echter sterk afgenomen.
Conclusie
Niet de bezetting is de oorzaak van het Palestijnse terrorisme. Het omgekeerde is eerder het geval: Zolang het terrorisme voortduurt, is het voor Israël onmogelijk een territoriaal compromis te sluiten, dat een einde maakt aan de bezetting.