[harriechristus]

De boom der kennis van goed en kwaad.

Zo oud als de mensheid is reeds het goed en kwaad probleem.
Met de religieuze illusie daarvan eens verlost te worden, dat wil zeggen: zo staat dat in de bijbel vermeld.
Want volgens de bijbel zou de mens eens van de appel der kennis van goed en kwaad hebben gegeten en zondig zijn geworden.
Hij en zij (Adam en Eva) zijn natuurlijk niet alleen maar zondig geworden, want ze hebben ook het goede leren kennen en niet alleen maar het kwade en zijn dus ook goed geworden.
Terwijl ze daarvoor alleen maar onschuldig waren.

De eenzijdigheid van de bijbel.

De fout in de bijbel is dus de eenzijdigheid van de zondigheid, al zou de mens sindsdien alleen maar kwaad hebben kunnen doen.
Maar eigenlijk is de mens er op vooruit gegaan, want hij is principieel goed geworden, wat hij ook wil, maar met de schaduw ook te kunnen falen, fouten te kunnen maken en zelfs ernstige misdaden te kunnen plegen.

Over wat goed en kwaad is.

Wat dan dat goede en kwade is, dat zegt de bijbel niet meteen zo expliciet, maar heeft dan waarschijnlijk met de seksualiteit te maken omdat Adam en Eva zich sindsdien schaamden voor hun naaktheid.
Verder wordt er verhaald van een broedermoord van Kaïn, die jaloers was op Abel.
(Terecht overigens omdat God Abels offer wel accepteerde en die van Kaïn niet.)
En veel later komt Mozes die zijn geboden openbaarde.
Maar in ieder geval komen we van de onderscheid van goed en kwaad niet af, want zouden er geen regels zijn en geboden en verboden dan zouden we in een chaos belanden van iedereen die maar doet wat hem goed(!) dunkt, dus zelfs in dat laatste geval blijft de mens vast zitten aan een particuliere overtuiging van: zo is het leven goed en dat moet ik dus zo en zo doen en dat en dat niet doen.
Niemand ontkomt daaraan.

De boom van het eeuwige leven.

Nochtans wordt er in de bijbel toch ook één hogere oplossing geboden in het eten der boom van het eeuwige leven.
Dit zou dan kunnen staan voor de idee der heiligheid als een bewustzijn dat boven goed en kwaad is verheven.
Dat wil zeggen: de mogelijkheid in al het kwaad een functie te zien ten opzichte van het goede, dus zich met het kwade te verzoenen als iets dat er altijd al was en er altijd zal blijven, evenals het goede.
Maar zo dat die tegenstelling niet absoluut zou zijn, speciaal ten opzichte van het ultieme kwaad van de dood.
En door de confrontatie met de dood bewust te worden van eigen eeuwigheid en oneindigheid en onsterfelijkheid.
Dat wil zeggen dat de mens in diepste wezen God zelf is en/of een eenheid met God en daarin heilig en onaantastbaar.
Waardoor de tegenstelling van goed en kwaad als iets lagers op het tweede plan komt ten opzichte van de principiële heiligheid van de onsterfelijke Geest.

De waarheid is het volledige systeem van de ethiek.

Dit laatste is volgens mij dan niet het enige en uitsluitende, dus niet zo dat we ooit alleen maar heilig zouden kunnen zijn.
Dat heilig zijn is ook weer een ontwikkelingsproces, waardoor de vorige fasen van onschuld en goed en kwaad als voedingsbodem noodzakelijk blijven.
Dus de waarheid in deze is volgens mij het volledige systeem van de onschuld, die zich splitst in goed en kwaad en zijn hogere verzoening bereikt in de heiligheid.