Nieuw solidarisme en de Christelijke arbeidersbeweging
De Christelijke arbeidersbeweging en aanverwante zuil met hun ziekenhuizen, de mutualiteit, de talrijke verenigingen en jeugdbewegingen is nog altijd oppermachtig in Vlaanderen. Op zichzelf vind ik dat als katholiek ook niet slecht dat de katholieke zuil nog steeds sterk is in Vlaanderen. Het bewijst alleen maar dat mensen nog steeds wel iets vinden in een beweging met een katholiek-Christelijke achtergrond. Het probleem zit hem in de top van bijvoorbeeld het ACW. Jan Renders en Luc Cortebeeck zijn pionnen van Belgische systeem en wie Belgisch systeem zegt, zegt liberale vrije markteconomie, kapitalisme, losse zeden en decadentie op ethisch vlak, minachting voor de katholieke kerk, minachting voor de etische achtergrond van ons volk, eigen volk laatst beleid, migratie zonder weerga waaruit schreinende toestanden ontstaan (kinderen die bij -8 buiten slapen bijvoorbeeld), Atlantische, tegen enige vorm van Vlaams zelfbestuur en ik ga zomaar door.
Het nieuw solidarisme moet proberen die zuil voor een stuk over te nemen, zeker in de basis. Daar zitten vaak zeer sociaal geengageerde mensen, die zelf eerder etisch conservatief zijn, voor orde zijn en voor Vlaams zelfbestuur zijn.
Vergeet ook niet dat de wortels van het Christelijk solidarisme, het nationaal solidarisme en het nieuw solidarisme van nu, niet zover uit elkaar liggen.
Zeker de moeite voor een inhoudelijk debat.
Laatst gewijzigd door Max van Dietschland : 2 januari 2010 om 18:12.
|