[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

De bedrijven moeten in mijn ogen niet meer gedwongen worden om mensen op te leiden tot het geschikte niveau aangezien zij via de belastingen al genoeg betalen om de staat dit te laten doen.

Dit is een totaal andere discussie: namelijk die over de vraag wie hoeveel dient bij te dragen en op basis van welke criteria. Over dat 'wie' kan ik alleen maar zeggen dat ook die werkzoekenden bijdragen via zowel loonlasten (eens ze werken), alsook via indirecte belastingen. Daarnaast verrichten ook nogal wat werkzoekenden nog tal van nuttige maar onbetaalde (bvb huishoudelijke) taken.

Over de vraag op basis van welke criteria je belast moet worden: indien je rondrijdt met een wagen en meer benzine verbruikt dan een ander, is het evident dat je voor een groter deel van de kosten van onderhoud van onze weginfrastructuur opdraait. Als je dat niet doet dan krijg je toestanden waarbij een oudere die slechts enkele keren per jaar de weg gebruikt evenveel belast wordt dan iemand die (om professionele redenen) 20.000 km per jaar doet. Zo'n toestanden leiden dan tot situaties waarbij transportbedrijven zich maar al te graag in ons land komen vestigen, terwijl ze niet noodzakelijk voldoende extra belasting betalen om de meerkost van die weginfrastructuur te dekken. Vandaar ook dat we de kosten van wegeninfrastructuur verdelen op basis van het aantal afgelegde kilometers (grofweg: de hoeveelheid verbruikte benzine).

Voor een op het bedrijfsleven afgestemd onderwijs gaat uiteindelijk hetzelfde op. Als je ingenieurs, informatici, logistici opleidt, dan dient die bedrijfswereld daar ook extra voor op te draaien. Totnogtoe stelde dat weinig problemen, aangezien men die ingenieurs meestal een veel beter loon betaalde dan niet-ingenieurs (waardoor men ten dele die meerkost van onderwijs op een weliswaar erg ongelijke manier verdeelde). Nu verlangt dat bedrijfsleven echter dat er bijkomende inspanningen geleverd worden om de arbeidsmarkt op haar noden af te stemmen, aangezien zelfs dat 'extra loon' haar toekomstige werknemers niet kan overtuigen. Binnen een vraag-en-aanbodlogica is het dan ook logisch om de kosten van die extra aanpassing (dus de kosten van die omscholingen) te laten dragen door die bedrijven die die mensen nodig hebben. Als je dat niet doet krijg je immers net zoals bij die transportbedrijven excessen. Dan zou je tal van high-techbedrijven hebben (het voormalige Flanders Language Valley comes to mind) die de kosten van die omscholingen laten betalen door de rest van de samenleving terwijl slechts een klein deel van de samenleving (nl. die informatici, ingenieurs en de aandeelhouders van die bedrijven) er de vruchten van gaan plukken. Zo'n toestanden zorgen namelijk voor het teniet doen van de herverdelende bedoeling die openbaar onderwijs heeft.

Overigens getuigt het van weinig motivatie van bepaalde werklozen indien zij geen cursus informatica willen volgen voor een job te krijgen.

(1) Veel van die cursussen (zeker de ingenieursopleidingen) zijn voor nogal wat mensen blijkbaar onbereikbaar. En dan heb ik het niet over de cursussen van de vdab. Dat ligt waarschijnlijk mede aan de benodigde voorkennis, alsook aan een demotivatie. Moesten die cursussen niet onbereikbaar zijn, dan zouden langdurig werkzoekenden die massaal volgen en eersttijds een job hebben.
(2) Je moet nog steeds met twee zijn om vraag en arbeid op elkaar af te stemmen. Net zoals je je terecht kan afvragen waarom die werkzoekenden de voorwaarden van uw arbeidsvraag niet gewoon inlossen, kan je je afvragen waarom werkgevers niet gewoon voorzien in gepaste opleidingen van hun personeel. Een productieonderneming die onder haar eigen werknemers haar heftruckchauffeurs recruteert, weet dat de door haar opgeleide mensen degelijk werk afleveren. Waarom zie je onze bedrijven niet dat personeel waar ze goede ervaringen mee hebben op te leiden tot zo'n knelpuntberoep en tegelijkertijd iemand in dienst nemen om die functie te vervullen? Of als alternatief: waarom bieden bedrijven vandaag de dag geen vaste contracten aan aan nieuwe werknemers die ze zelf nog verder opleiden? (Van de banksector weet ik dat die dingen gebeuren, maar blijkbaar is dat veel te kleinschalig om het probleem van de knelpuntberoepen op te lossen. Dat heeft vermoedelijk te maken met het 'flexibiliseren' van de arbeidskost: de wens om ook de door henzelf opgeleide mensen bij economische tegenslag zo snel mogelijk op straat te kunnen zetten...)

Aangezien je met twee moet zijn om vraag en arbeid niet op elkaar af te stemmen, en aangezien werkzoekende reeds onder druk gezet worden om een job aan te nemen (of ze verliezen hun werkloosheidsuitkering), lijkt het me logisch om ook langs de kant van de arbeidsvraag druk uit te oefenen.

Wil je die mensen zowieso wel in dienst nemen ?

Ik wil die mensen zeker niet sowieso in dienst nemen. Volledige tewerkstelling is voor mij geen doel op zich. Als de bedrijfswereld zegt dat er voor enkele honderdduizenden Vlamingen geen job is tegen een aanvaardbare verloning, dan kan je toch geen klasse van working poor oprichten? Als die situatie zich echter voordoet (en er blijkt onvoldoende vraag te zijn naar arbeid) dan betekent dat ook dat onze arbeidsmarkt structurele werkloosheid genereert. Het is dan logisch om de kosten van die structurele werkloosheid (dus de kosten van een verlaging van de pensioensleeftijd, van een verkorting van de werkweek of van de inkomens van die werklozen) ten laste te leggen van diezelfde private economie. Die is immers verantwoordelijk voor het automatiseren en outsourcen van arbeidsintensieve taken en dus ook voor de werkloosheid/de nood tot het verlagen van de pensioensleeftijd of het verkorten van de werkweek.

mvg,

Andy