Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede
En zo hebben de daat wonende Nederlanders in de Voerstreek één van de grootste communaitaire problemen in België opgelost.
José Happart pakte zijn biezen en zocht elders steun.
En nu de Ardennen nog.
|
Hetgeen misschien interessant is voor de Nederlanders in deze discussie én angstvallig door de belgicisten wordt verzwegen is het volgende : bij het vastleggen van de taalgrens in 1963 werden de Voerdorpen (samen een goeie 4.000 inwoners) naar Limburg overgeheveld. In ruil hiervoor werden Moeskroen en Komen (samen 70.000 inwoners) Waals gebied.
De faciliteiten in Moeskroen en Komen werden nooit toegepast, zelfs geboycot. De Vlamingen pasten zich aan zoals steeds, i.t.t. de franstalige Voerenaars. Op deze geschiedenis wil ik hier niet verder ingaan, ze is genoegzaam bekend.
Inmiddels in Komen. Rond 1980 hadden een aantal Vlamingen, de pesterijen beu, genoeg handtekeningen verzameld om Nederlandstalig onderwijs te verkrijgen voor hun kinderen, een volkomen wettelijke verzuchting. Eén klasje
in de voor het overige franstalige gemeenteschool. Dit was echter buiten de imperialistische franstaligen gerekend. Onschuldige kleuters van 6 jaar oud moesten verschillende dagen spitsroede lopen tussen een haag van opgehitste en luid krijsende franstalige viswijven. Je moet geen psycholoog zijn om het effect daarvan op de kinderen in te schatten. Ze overstijgen politieke twisten, dit is gewoon crapuleus gedrag.
De belgicisten kennen deze kwestie. Daarvan zijn op TV beeldverslagen getoond op artikels verschenen in de kranten. Maar dit past niet in hun kraampje, daarom spreken ze er niet over. De ware aard van sommige franstaligen moet ten alle prijze verdoezeld worden.