[Kevin Devos]

Eén van de vragen die bij sommigen zal opborrelen is de vergelijking met de positionering van enkele andere Europese partijen die lid zijn van de Europese Volkspartij. De PSC van Joëlle Milquet situeert zich nogal links. Een situatie die wellicht niet houdbaar is vanwege het gevaar voor compentatieangst. De Duitse CDU profileert zich naar Vlaamse normen sterk op het rechter gebied. Het relatief gewicht van een soort ACW-vleugel is dus m.i. veel kleiner bij de CDU dan bij de CD&V.
La Casa delle Libert�* van Berlusconi situeert zich over het ganse rechterveld. Het is een klasieke liberale partij met echo's van de klasieke Christen-Democratie.
Sommige leden van het bureau van de CD&V pleiten er buiten de vergadering over om een alliantie te beginnen met de VLD. Zo dacht met er over en het is gebeurd. Die enkelingen zijn we nu kwijt. Het is duidelijk dat een dergelijke alliantie voor het ACW niet te slikken zal zijn en dit tot een breuk zal leiden. De reden is dat een samengaan met de VLD zal leiden tot een partij met het zwaartepunt aan de rechterzijde van het spectrum. Een samengaan met de VLD zou dus een 'Casa delle Libert�*' doen onstaan zoals is Italië. Het ACW zoud an een politiek vijfde wiel aan de wagen zijn, diametraal gepositioneerd t.o.v. de kern van de liberalen waarmee het zowel op het vlak van de waarden als op socio-economisch vlak heel sterk van positionering en mening verschilt.

Het gevaar van de 'progressieve frontvorming' voor de 'progressieven'

Een oude droom van een deel van de mei '68 generatie is de van de progressieve frontvorming. De progressieve frontvorming is voor de middenstandsvleugel van de CD&V om evidente redenen een groot probleem. Het zou die vleugel in dezelfde minderheidspositie brengen als het ACW bij een samengaan met de VLD. Het politiek minoriseren van één van de vleugels van de partij is voor mij niet aanvaardbaar. Mijn bijkomende punt is dat de progressieve frontvorming ook voor de progressieven op termijn een groot probleem kan zijn. Actie lokt steeds reactie uit. Het is geen onwaarschijnlijke analyse dat bij een progressieve frontvorming het achtergebleven deel van de CD&V een aliantie sluit met de VLD om te komen tot een soort 'Casa delle Libert�*'. Wie het haalt bij een mogelijke krachtmeting tussen twee blokken is op zich een opgen vraag maar een duidelijk risico voor de progressieven.

Het netto-resultaat voor de progressieven kan zijn dat zij niet alleen macht zullen verliezen op waardenvlak (wat men nu probeert te winnen) maar ook op socio-economisch vlak. Dit laatste zoukunnen gepaard gaan met een privatisering van de sociale zekerheid.
Het is mijn overtuiging dat zowel de middenstandsvleugel als het ACW veel te verliezen hebben bij zowel de progressieve frontvorming als bij een samengaan met de VLD. Het enige alternatief voor de CD&V en haar vleugels is om opnieuw het politieke leiderschap van Vlaanderen te veroveren. Het ACW, UNIZO en de boerenbond enerzijds en de CD&V anderzijds hebben elkaar politiek-programmatorisch hard nodig. Het is goed dat het ACW zich wat onafhankelijker opstelt en de band met de CD&V wat minder exclusief uittekent. Hopelijk leiden de ACW-demarches van Agalev toe ooit tot een politieke hereniging van de waarden-vleugel van Agalev en CD&V. Ook de groep-Bourgois zou zich hierbij kunnen aansluiten.

Laat dit mijn eerste posting zijn met mijn visie over de CD&V zoals al reeds gevraagd was door iemand.

Kadé