Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door NoTuma
Voor zover ik het begrijp is de voornaamste eigenschap van kwantummechanica dat een deeltje op verschillende plaatsen tegelijkertijd kan zijn, zie het tweespletenexperiment(Kwantumversie van het experiment). Pas als je het deeltje wil waarnemen zal het terug op 1 positie verschijnen, welke positie dat is hangt af van de plaats waar je het deeltje meet(binnen de grenzen van de golfbeweging).
Net daardoor interpreteer ik dat er geen willekeur hoeft te zijn in onze hersenen, doordat de deeltjes iedere weg kunnen afleggen en dat ook doen raken ze steeds bij de juiste zenuwcellen die dat deeltje herkennen/meten.
Sowieso snap ik het zelf nog niet volledig, kwantummechanica is niet de gemakkelijkste theorie en de logica is soms ver te zoeken  |
de logica van de kwantumfysica berust op de formule daarvan(constante van Planck=plaats x impuls) en de toevalligheid beweegt zich binnen die formule, zodat er een eenheid is tussen enerzijds de logica en anderzijds de toevalligheid.
Als die toevalligheid echter niet berust op onze waarneming, maar in de dingen zelf, dan ontstaat er een tegenstrijdigheid dat een electron zich op meerdere plaatsen tegelijkertijd zou bevinden.
Een andere tegenstrijdigheid is dat een ding dat niet waargenomen wordt niet zou bestaan. (dat opgelost wordt in de atoomtheorie.)
Een derde tegenstrijdigheid dat het heden het verleden zou bepalen ( voorgesteld in het zogenaamde gedachtenexperiment: de kat van Schrödinger.)
De quantummechanica is een vorm van relativiteitstheorie, die ook al tegenstrijdig is vanwege de tweelingparadox.