[De schoofzak]

Al een paar jaar zitten we te hopen op een goed gespijsd zilverfonds.

Want "we" worden ouder. Gemiddeld. Veel gepensioneerden en weinigen die nog werken ... wie gaat dat betalen?
Wie moet daarvoor zorgen? De politiek.

Dus dat Zilverfonds:

een echtpaar heeft grote schulden, enkele 100.000'den €'s.
Nog maar een paar jaar nu lukken ze erin om die schulden niet te laten oplopen. Op het einde van het jaar, bleken ze een beetje meer te hebben verdiend, dan dat ze uitgegeven hebben, dus dan mindert de schuld. Een heel klein beetje.
Helaas is het dit jaar alweer van datte: er zal nog moeten bijgeleend worden.

Gelukkig had mevrouw enkele jaren terug een idee: we gaan sparen. Al die schulden ten spijt, we gaan sparen.
En madam pakte 10.000 € uit de kluis, stak ze in een nieuwe portemonnee, die ze "zilverfonds" noemde. Tsja, gewoonweg 10.000 € minder schuld afbetaald natuurlijk ....
Na een week zei meneer: zeg Marie, leen mij uit uw nieuw portemonneke, en ik betaal er interest op. Okee zei madam. En zo geschiedde.

Madam is nog altijd fier op haar sublieme vondst: ze vindt dat er nog altijd 10.000 € in haar zilverfonds-portemonneke zit, en dat ze er nog interest op gaat krijgen.

Meneer is ook nog altijd fier: hij heeft 10.000 € meer schuld afbetaald, dan dat hij dacht te kunnen.

Ze zijn allebei fier, en 'het dansen gaat voort; en de paarden zullen blijven rennen".



Triest, onze politiek.