Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fallen Angel
Dat is inderdaad nog niet tuinhuisjes technologie, maar het maakt wel elke poging tot non-proliferatie door de controle op verrijkt uranium (U-235) nutteloos aangezien de chemische scheiding van Plutonium van Uranium veel makkelijker is dan de fysische scheiding van de Uranium-isotopen (de moeilijkheid van scheiding van U-235 en U-238 is de enige rem op globale proliferatie).
Elke staat of firma met voldoende financiële middelen is dan in staat om al dan niet clandestien zijn eigen bommetje te maken.
|
Dat is nu al het geval. Zoals ik zegde, alle kennis om een simpele atoombom te maken is grotendeels in circulatie. Maar het blijft een hele onderneming, en het is niet zo gemakkelijk te verdoezelen.
Als je een nucleaire installatie hebt die een hoge neutronenflux kan bereiken (met alle stralingsbescherming en zo die daar bij komt kijken), een neutronenflux die vergelijkbaar is met die in een kernreactor, dan kan je plutonium maken.
De simpelste zulke installatie is natuurlijk een grafietreactor met natuurlijk uranium. Als je iets gesofistikeerder bent, dan doe je het met een zwaar-water reactor en natuurlijk uranium.
In al die gevallen moet je trachten een lage produktiegraad te bereiken, om zo zuiver mogelijk Pu-239 te produceren. Pu-239 dat zelf bestraald wordt gaat immers oftewel splijten, oftewel Pu-240 en zo vormen, dingen die het bommateriaal van slechtere kwaliteit maken.
In al die gevallen moet je dus chemisch het plutonium gaan scheiden van het uranium en alles wat je erbij hebt veroorzaakt, wat je dus een heel radioaktief spul oplevert. Hoewel de chemie gekend is (PUREX proces), is het toch wel vrij ingewikkeld en moet je dat dus in afstandsbediende en stralingsbeschermde werkplaatsen doen, maw een vrij groot chemisch-nucleair complex.
Een "ingewikkelde" neutronenbron zoals een fusiereactor verandert fundamenteel niks aan de opgave. In plaats van enkele tientallen tonnen natuurlijk uranium en zuiver grafiet heb je nu een tokamak nodig, van de complexiteit van ITER of zo. Ik zie niet goed waar de "winst" hem ligt.
Citaat:
|
Dat is men nu net aan het onderzoek. Het plasma stabiel houden. Niet?
|
Het plasma langer dan een paar minuten stabiel houden in heel gecontroleerde omstandigheden, ja.
Maar echt, het is totaal niet mogelijk om met zo een plasma een thermonucleaire explosie te bekomen die iets serieus gaat uithalen, want de plotse injectie van niet-plasma materiaal gaat zo goed als ogenblikkelijk het plasma afkoelen onstabiel maken en de fusiereactie stoppen voor hoeveelheden die een minieme fractie zijn van wat je zou kunnen interesseren om een ontploffing mee te maken.
Je kan het spreekwoordelijk vergelijken met een smeulende sigaret waar je denkt een krachtige ontploffing mee te bekomen door er drie pakjes natte sigaretten bij op te gooien.
Wat men nu probeert te doen is de sigaret wat langer dan enkele seconden te laten smeulen voor ze uitgaat.
Maar ik begrijp de redenering zelfs niet. Stel nu dat het mogelijk zou zijn om in een tokamak een nucleaire explosie te bekomen (en dat is dus NIET het geval). Wat doe je dan ? Een tokamak als bom gebruiken ? Nogal een lompe bom, he ! 23 000 ton ! 50 meter hoog !