Op het zolderkamertje van Wim Roele.
Ten tijde dat ik mijn atoomtheorie vond woonde ik bij een vriend op zijn kleine zolderkamertje.
En deze vriend had het nogal moeilijk in zijn eigen leven en kon het bovendien maar moeilijk verdragen dat ik van links rechts was geworden door die hele Scientology beweging en ik had het daar zelf overigens ook moeilijk mee.
En nu was ook nog eens die atoomtheorie erbij gekomen.
Volgens hem was ik van een indiaan(links) een cowboy(rechts) geworden en die atomen waren geen liefde maar sex-spermatazoa.
Verder was ie zijn vriendin kwijt geraakt en ging het slecht met zijn studie en hij begon spoken te zien en ik kreeg het gevoel dat ie dat allemaal ook op mij wilde afreageren.
(Maar inplaats daarvan sprong ie eerst nog uit het raam en hij zou later zelfmoord plegen.)
Hij begon zo'n beetje de duivel in me zien.
Maar ik beschouwde mezelf als Jezus aan het kruis en in de onderwereld.
Mijn lijdensweg was begonnen.
Ik had al eerder ontslag genomen van mijn baan in Haarlem en nu leek het mij ook beter van dat zolderkamertje af te gaan voor dat Wim Roele me naar de keel zou vliegen.
En hij wilde me ook van dat kamertje af hebben.
Ik zwierf 's nachts door Amsterdam en vond uiteindelijk een jeugdhotel in de Kerkstraat waar ik een week bleef en kon daarna weer bij andere vrienden tijdelijk onder dak.
Ik stond niet erg sterk op mijn benen en was altijd weer van anderen afhankelijk.
En hoewel ik niet echt in God geloofde en ik ook niet gelovig was opgevoed, maar door de filosofie wel belangstelling had voor het godsbegrip, maar dat ook door mijn atoomtheorie nog niet goed kon begrijpen, bad ik uit pure wanhoop toch maar eens tot God.
Toen kwam wonder boven wonder in een visioen een hand op mijn schouder en een stem zeide mij:
"Dat is de eerste keer dat je tot mij bid!"
|