[Jonas De muynck]

Blijkbaar ben ik iets te overhaast geweest... 8)

Terwijl de AEL de juiste problemen aanhaalt, is het nog steeds onduidelijk welke oplossing zij naar voor brengt. Zo zijn er de verontrustende uitlatingen met erg conservatieve standpunten over het gezin, de positie van de vrouw, homoseksuelen,... en biedt ze geen antwoord op extreem conservatieve islamstromingen die openlijk op haar betogingen propaganda voeren. Tegelijkertijd slaagt ze er wel in om het idee van zelf-organisatie te populariseren, wat op zich een positief element is.

Dat van die conservatieve islamstromingen wist ik zelfs niet, erg verontrustend in ieder geval.

Indien dit de bedoeling was van de AEL-lijst, dan zou LSP/MAS daaraan meebouwen. Maar slechts Belgen op de lijsten zetten om een vormelijke eenheid te hebben, zal niet voldoende zijn.

Daar lijkt het inderdaad sterk op, de AEL draait de progressieve stromingen een rad voor de ogen met zijn uitlatingen en met het plaatsen van veel vrouwen op de lijsten. Alsof dat iets te betekenen heeft?! Ik stel vast dat deze vrouwen (met hoofddoek of niet) blijkbaar geen punt maken van de uiterst conservatieve denkbeelden van de AEL. Van hun emancipatorische engagement naar de arbeiders toe (de algemene werkende bevolking van dit land), geloof ik maar bitter weinig. Zo'n visie zit namelijk ingebed in een algemeen emancipatorisch discours dat bij hen afwezig is of ver zoek is. Cynisch genoeg lijken wij te moeten fungeren als "nuttige idioten"...

Het is je oriëntatie naar de arbeidersbeweging en welk programma je verdedigt in de beweging die het verschil maken. Wij denken dat een programmatorische eenheid nodig is. Eén die de bedoeling heeft Belgische en migrantenarbeiders te verenigen in hun strijd tegen de sociale afbraak en iedere vorm van verdeel- en heerspolitiek (racisme, seksisme, religie of discriminatie op basis van seksualiteit) afwijst als verzwakking van de beweging. Op basis van deze houding zal LSP/MAS dan ook de discussie aangaan met de AEL en haar bondgenoten.

Zeer bemoedigend, blijkbaar heeft de aanvankelijke hoera-stemming plaats gemaakt voor een kritische reactie binnen de gehele progressieve gemeenschap in België. De PVDA heb ik steeds als een stalinistisch zootje ongeregeld beschouwd, dus hun houding hoeft mij niet te verbazen.

Veel wijst echter in de tegenovergestelde richting. De AEL is in de eerste plaats een moslimorganisatie. Ze staat o.a. voor aparte islamscholen en verplichte quota voor migranten op de werkvloer. Na jarenlange negatieve discriminatie eist ze nu een periode van positieve discriminatie op.
Eerst en vooral denken wij dat aparte scholen de kloof tussen Belgen en migranten slechts groter kunnen maken. Een strijd voor godsdienstvrijheid in elke school zou een veel betere benadering zijn. Hetzelfde geldt voor quota. Moeten we opkomen voor quota voor migranten, waarbij het op de werkvloer nooit zeker zal zijn of de migranten aangenomen werden omwille van hun kwaliteiten, of omwille van het feit dat ze migrant zijn? Zal dit de eenheid op de werkvloer bevorderen en racisme tegengaan, net op het moment dat de werkloosheid terug sterk aan het stijgen is? Zullen quota werkloosheid oplossen? Wij denken van niet. Enkel een gezamenlijke, consequente strijd tegen iedere afdanking en voor een drastische arbeidsduurvermindering zonder loonverlies, met bijkomende aanwervingen – voor een socialistische maatschappij die iedereen een fatsoenlijke job garandeert – zou echt komaf kunnen maken met racisme.

Het lijkt wel alsof ik het zelf geschreven heb...

De AEL moet beseffen dat hun argument dat de islamitische gemeenschap recht heeft op culturele ontplooiing niet mag uitdraaien op het legitimeren van archaïsche samenlevingsvormen en maatschappelijke praktijken. Op het eerste zicht lijkt de stelling dat: "de islam tot de privésfeer behoort" inderdaad steek te houden, maar achter deze stelling schuilt dezelfde redenering als bij de katholieke conservatieven, die ook meenden dat de bepaling van de rol van de vrouw religieus kon worden ingevuld, en derhalve deel uitmaakte van de privésfeer. Op die manier is de maatschappelijke praktijk niet vatbaar voor kritiek, op straffe van uitgescholden te worden voor antidemocraat of racist.

We moeten de lessen uit het verleden trekken, anders dreigen we onze geloofwaardigheid compleet te verliezen. Een progressief engagement houdt ook in dat we tegen de stroom in blijven strijden tegen archaïsche praktijken en regelrechte onderdrukking van de volledige allochtone gemeenschap. Er zijn ongetwijfeld dergelijke consequent progressieve segmenten aanwezig binnen de allochtone gemeenschap, laten we die dus aanspreken en steunen.

Ik las onlangs een reactie van Lode De Witte die een actieplatform heeft opgezet om de AEL te steunen. In die reactie zei hij dat de progressieve stroming haar historische vergissing, namelijk het niet steunen van nationalistische emancipatorische bewegingen, moest rechttrekken door de AEL te steunen. We mogen niet vergeten dat de communistische en progressieve beweging bijvoorbeeld in Vlaanderen inderdaad actief was en een nationalistisch discours huldigde en dat zij maar weinig steun kreeg. Anderzijds vergeet De Witte dat die bewegingen dit nationalisme integraal zagen BINNEN een brede emancipatorische ideologie en het allerminst wilden verengen tot de eigen "nationaliteit" of identiteit. Die bewegingen gebruiken om steun aan de AEL te legitimeren kan dus al helemaal niet en doet afbreuk aan de verdienste van die Vlaamse communisten en linkse socialisten of anarchisten.