Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD
Mijn opvatting is dan ook dat er een kernprincipe van het bestaan ten grondslag aan het universum ligt: een streven naar stabiliteit in oneindigheid. Dit principe zie je namelijk terug in zowel de atomen, de zwaartekracht als het leven op aarde. En omdat het principe voortvloeit uit "oneindig" (nooit begonnen), vanwaar logischerwijs de eindige waarneembare realiteit in tijd uit voortvloeit, is het onmogelijk te verklaren.
|
Ik heb nooit iets van dat soort mystieke zinnen begrepen. Te onsamenhangende gedachtensprongen, te willekeurige aannames, geen enkele vorm van stap-voor-stap uitwerkbare redeneringen.
Citaat:
|
Hierdoor heb ik de overtuiging dat men het leven (of bron van het bestaan) maximaal kan dienen, en het biedt ook een verklaring voor de essentialiteit van zaken die door de wetenschap genegeerd of afgedaan worden: liefde, respect, mededogen, ethiek.
|
Dat wordt niet "door de wetenschap afgedaan", he. Ik kan ook beginnen jammeren dat de meeste levensbeschouwingen maar weinig aandacht hebben voor de Riemann Zeta functie, of dat automechanica niet veel aandacht besteedt aan symfonische muziek. We hebben het gewoon over verschillende dingen. Wetenschap dient niet om over "de zin van het leven" te praten. Wetenschap dient om materiele ervaringen te struktureren in conceptuele modellen.