En ze doet het nog eens op haar blog...
Ze voelt zich wreed gepasseerd, seffens kijk ik nog compassie !
Ik citeer:
Zes jaar ben ik op nationaal vlak politiek aktief geweest.
Zes jaar waarin er met de regelmaat van de klok peilingen en populariteitspolls verschenen.
In die zes jaar ben ik in de "grote" poll van De Standaard nooit opgedoken.
Ik werd kortweg "niet gepeild".
Is dat erg ? Nee hoor.
Maar wel een beetje 'bizar' dat de afgelopen vijf jaar voor De Standaard blijkbaar enkel de mannelijke VB'ers meetelden.
(Ook al liet ik meerdere van hen in stemmenaantal lengten achter me.)
En vandaag. Op deze regenachtige 3de april ... sta ik plots te blinken als tweede meest populaire Vlaams Belanger.
De enige "genomineerde" zonder parlementair mandaat of functie op nationaal vlak.
Op een moment dat ik de facto door de Vlaams Belangtop verzocht werd mijn valiesje te nemen en niet meer terug te komen, ontdekt de politieke redactie van De Standaard mijn bestaan.
Niet dat ik niet blij ben met deze "posthume eerbetuiging", maar als De Standaard altijd zo kort op de bal speelt zou ik me als lezer toch zorgen beginnen maken.