Het verwondert me dat hier nog geen draad over opgestart is.
Gisteren liet UNIZO haar licht hierover schijnen.
Wegens drukken, verdelen, administrasie ... lopen de kosten, waarmee enkel de Franse uitgevers van die sjeks goed mee zijn, aardig op.
Vandaag laat Guy Tegenbos in de standaard ook zijn licht schijnen.
En wat we eigenlijk al wel wisten: we zijn met zijn allen één en al schijnheiligheid.
Ik zal den Tegenbos hier aan het woord laten, hij kan het beter zeggen dan ik.
Maar het punt van diskussie is en blijft: waarom gooien we geldverslindende nep-dinges niet gewoon buiten, zonder dat één iemand ervoor moet inleveren ? Of zijn we echt liever schijnheilig ?
link:
http://www.standaard.be/Meningen/Commentaar/
tekst:
Citaat:
Ontwijken kost ook geld
* donderdag 15 april 2010
*
* Auteur: GUY TEGENBOS
COMMENTAAR — Dit is een vreemd land. Iedereen vindt de sociale en fiscale lasten op de lonen van werkenden te hoog. En iedereen vindt dat wie werkt, onvoldoende beloond kan worden. Een werkgever die 1 euro extra wil geven aan een werknemer, moet daarvoor 3 euro neertellen.
Wat is daarop gevonden? Een verlaging van die sociale en fiscale lasten? Neen, dat was te simpel. Daarover raakten werkgevers- en werknemersorganisaties en overheid het niet eens. Ze ‘ontwijken' die lasten. De nationale sport. Ze doen alsof een deel van de beloning die de werkende ontvangt, geen loon is maar iets anders, en spreken af dat daarop geen sociale en fiscale bijdragen betaald worden. Daarover raakten ze het wel eens, al is het effect hetzelfde: fiscus en sociale zekerheid krijgen minder binnen.
Doen alsof een deel van het loon geen loon is, houdt echter de lasten op de rest van het loon extreem hoog. Met alle perverse gevolgen van dien.
Zo ontstonden dus onder meer de maaltijd- en de ecocheques: nepgeld waarmee, officieel althans, alleen bepaalde producten mogen worden aangekocht.
Ontwijken kost echter ook geld. Twee Franse bedrijven verdienen aan het uitgeven van die cheques: Sodexo en Accor. Eén werkgeversorganisatie, Unizo, begint dat te duur te vinden. Sommige werkgevers betalen zelfs dubbel: eerst moeten ze Sodexo of Accor betalen om hun eigen werknemers cheques te kunnen geven, en achteraf moet de werkgever-winkelier die bedrijven nog eens betalen om het geld te krijgen van de cheques waarmee bij hem is aangekocht.
De overheid promoot de elektronische maaltijdcheque als kostendrukkende oplossing hiervoor. Maar de winkeliers hebben geleerd dat die firma's, net als de banken, dan wel iets anders vinden om hen wat aan te rekenen: de apparaatjes om de e-cheques te lezen.
Unizo stelt voor die cheques af te schaffen en die bedragen voortaan, vrij van lasten, handje contantje uit te betalen aan de werknemer.
Dat is al een doodzonde volgens sommigen, al is het maar een halve oplossing. Want om de hoge sociale en fiscale lasten op de lonen te ontwijken, zijn niet alleen maaltijd- en andere cheques uitgevonden. Belgische werkgevers betalen hun personeel om dezelfde ontwijkingsredenen ook met bedrijfswagens, pc's, gsm's en verzekeringen allerhande. En de truc met de cheques hebben we ook nog eens aan de andere kant toegepast: omdat die lasten het poets- en strijkwerk in gezinnen extreem duur maakten, zijn – met Accor en Sodexo – de dienstencheques uitgevonden waarmee de overheid ... twee derde van de kosten betaalt.
Schaf heel die ontwijkhandel af! Verlaag de fiscale en sociale bijdragen op alle lonen evenredig, en je houdt een rechtvaardiger en goedkoper systeem over met minder perverse neveneffecten! Zo menen sommigen. Maar naar verluidt is dat te simplistisch als oplossing. En niet toepasbaar. In dit land.
|