Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Visjnu
Ik ontken inderdaad de kenbaarheid van de absolute waarheid (van de werkelijkheid), maar wat je hierboven schrijft komt niet helemaal overeen met mijn stelling. Wegens onze intellectuele en fysische beperkingen observeren we de werkelijkheid noodgedwongen door een klein vervormend denkraam. Elke manier om kennis te vergaren van fenomenen (uit de natuur, maar ook gevoelens) is beperkt tot het vervormen en modeleren van deze gebeurtenissen tot concepten die door dit denkraam heen kunnen. De "echte" werkelijkheid (de kantiaanse noumenale wereld) blijft ons aldus onbekend en het is onmogelijk daar zinvol over te spreken. Bijgevolg is de absolute waarheid, die toch noodgedwongen enkel over stellingen van de "echte" wereld kan gaan, voor ons een onbereikbaar ideaal.
Mijn standpunt staat echter zeer ver van het nihilisme, want ik geef een alternatief. Waarheid bestaat voor mij enkel binnen een context en wordt er hier ook volledig door bepaald. Het criterium om te bepalen of iets al dan niet waar is, is de vraag of het werkt binnen deze context. Het concept "magnetisch veld" is niet omdat het zo exact mogelijk de "werkelijkheid" zou benaderen waar, maar omdat het zo exact mogelijk objectief voorspellingen kan maken en fenomenen verklaren. We kunnen dus stellen dat het "magnetisch veld" binnen de context van de wetenschap werkt en dus waarheid is.
|
Heel, heel, heel goed gezegd.
Het is inderdaad niet omdat, zoals je terecht zegt, de "absolute waarheid" niet met zekerheid kenbaar is, dat er niet zoiets zou bestaan als zinvolle werkhypothesen, en dat daarom alle beweringen op gelijke voet zouden staan.
Beter nog, het is niet omdat "absolute waarheid" een onbereikbaar ideaal is, dat "dikke zever" niet herkenbaar zou zijn, he.
