EEN ANONIEME REACTIE OP HET ESSAY:
9 mei 2010
Citaat:
U noemt zichzelf onderzoeker, ik noem u een dilettant, demagoog en valse profeet.
Waarom? Omdat u in uw essay, na het etaleren van een aantal feiten, uw eigen mening daarover naar voren schuift en alleen daaruit conclusies trekt in de vorm van een voorspelling. Uw argumentatie is slordig en u verzuimt om uw stelling, 'er komt weer een nieuwe holocaust', te testen aan logische tegenargumenten. Uw argumentatie en uw stelling zijn zo belachelijk dat ik aanvankelijk meende dat uw doel was om de debaters van dit forum voor de gek te houden. Uw voorspelling is gebakken lucht en daarom leek het mij zinloos te reageren. Maar, wegens de moeite die u nog steeds in uw project steekt, houd ik rekening met de mogelijkheid dat u dit alles werkelijk meent. Daarom wil ik u wijzen op enkele punten van uw argumentatie die niet deugen.
|
Dit is de eerste en enige gedetailleerde reactie op mijn betoog en verdient daarom een plek als falsificatie van mijn onderzoek en theorie. Daartoe zal ik deze kopiëren en afdrukken in mijn brochure, naast het essay in twee talen en andere bronnen en illustraties die ik in extenso opneem. Helaas reageert deze weldoener anoniem, alsof de hij/zij iets te verbergen heeft en toch twijfelt aan de eigen integriteit, objectiviteit, juistheid en de autoriteit van zijn eigen verstandelijke vermogens en stellingneming. Het feit dat men anoniem reageert, spreekt boekdelen over de tijd waarin wij leven.
Mijn opvatting van research en de essay (probeer) vorm is dat men na vraagstelling en inventarisatie van de bronnen overgaat tot een synthese van kennis, waarbij men bronnen als wel algemene informatie en zienswijze samensmeed tot een nieuwe kijk op zaken. Ik zou geen essay schrijven over de huidige behandeling van zwarten en moslims in Europa als ik niet geloofde iets nieuws ter tafel te brengen. Uit uw reactie maak ik niet op dat wat ik beweer al eerder is beweerd door andere schrijvers. Men kan mij dus niet beschuldigen van het overschrijven van anderen hun mening. Een omstandigheid die ik als een groot compliment beschouw en mij steeds weer motiveert mijn unieke, eigen geluid te laten horen.
Het enige wat ik werkelijk lees is dat u geen prijs stelt op mijn presentatie van feiten en opvattingen.