Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Wisord
In Cuba is er een gebrek aan fundamentele mensenrechten
(vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering), die Cubanen door
een totalitaire dictatuur wordt onthouden. Het Castroisme is ook een vorm van uitbuiting en overheersing , niet alleen van de ene klasse door de andere klasse, maar ook van de ene mens door de andere mens.
In Cuba werd zoals in andere formeel communistische landen
bijna al het privé bezit afgeschaft en alles werd staatseigendom. Maar dit maakt geen einde aan de ongelijkheid, want degenen die de staatsmacht hebben zijn in een positie om de distributie en het overschot van de nationale rijkdom, de rijkdom die dit voortbracht en nog steeds voortbrengt, in hun eigen voordeel te beheren.
|
OK, maar het is niet omdat je partijlid bent dat je daarom in een kast van een villa woont, ook partijleden worden niet rijk in Cuba. Wel hebben ze misschien gemakkelijker toegang tot bvb. een lada, om iets te noemen, maar daar houdt het op. In de meeste andere latijns amerikaanse en derde wereld landen heerst grootschalige corruptie en zorgen regeringspartijen eerst en vooral voor zichzelf, en is er een gigantische kloof tussen rijk en arm.
Wat betreft die mensenrechten, in landen als Colombië, Peru, etc. worden vakbondsleiders op regelmatige basis vermoord en kom je alleen voor je eigen mening uit op eigen risico. In Cuba is iedereen vrij te zeggen wat hij wil, alleen als het niet strookt met de officiële lijn zul je niet aan bod komen in de staatspers. Bovendien de belangrijkste mensenrechten vind ik het recht op eten, gezondheidszorg, onderwijs, drinkbaar water, etc. op dat vlak doet Cuba het stukken beter dan de meeste buurlanden.